Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθήσαμε ένα όργιο κατατρομοκράτησης των Ελλήνων ψηφοφόρων στημένο χονδροειδώς από σεσημασμένους Γερμανούς παράγοντες και γνωστές και μη εξαιρετέες ντόπιες και ξένες δημοσιογραφικές «παράγκες».
Και βεβαίως ή ιδιάζουσα θρασύτητα της κας Μέρκελ, του κου Σόϊμπλε και της λοιπής ακροδεξιάς κλίκας, που φαντασιώνεται ότι θα εξουσιάσει την Ευρώπη, θυσιάζοντας στο «Μηνώταυρο» του Διεθνούς Συνδικάτου Οικονομικού Εγκλήματος τους Ευρωπαϊκούς λαούς ήταν κατανοητή και προβλέψιμη.
Κατανοητός και προβλέψιμος επίσης είναι ο ρόλος συγκεκριμένων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, που επί δεκαετίες μανιπουλάρουν την πολιτική ζωή του τόπου, προσφέροντας στήριξη σε «συνεργάσιμους» πολιτικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους αντιπαρέχουν στα εν λόγω συγκροτήματα μερίδιο στην νομή της εξουσίας και εντεύθεν στο δημόσιο πλούτο της χώρας.
Αυτό όμως που δεν ήταν ούτε προβλέψιμο ούτε κατανοητό και ως εκ τούτου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση, ήταν η πρωτοφανής έλλειψη πολιτικού θάρρους από θεσμικά όργανα της χώρας, τα οποία είναι ταγμένα, ως εκ του θεσμικού τους ρόλου, «να φυλάττουν Θερμοπύλες»…
Το κακό ξεκίνησε με την πολυήμερη επίσκεψη του κου Σούλτς, προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, σοσιαλδημοκράτη, αλλά πάντως Γερμανικής υπηκοότητος.
Ο ρόλος του λίγο πολύ γνωστός και αναμενόμενος. Ο κος αυτός λειτουργεί σαν το «ζεστό νερό» στο «Σκωτσέζικο ντούς». Σαν το καρότο στον αντίποδα του μαστιγίου. Ή για να μιλήσουμε με όρους Χιτλερισμού σαν τον «καλό-ψυχοπονετικό» βασανιστή στον αντίποδα του σκληρού και σαδιστικού δημίου.
Περιήλθε λοιπόν τα κόμματα, το κοινοβούλιο και άλλους χώρους μαζικής προπαγάνδας παριστάνοντας τον κοινωνιστή και τον Φιλέλληνα, μοιράζοντας ανέξοδα αόριστες ευθύνες σε απρόσωπες πολιτικές παρελθοντικών περιόδων. Μοιράζοντας ανέξοδες αόριστες υποσχέσεις για επανεξέταση αόριστων ευρωπαϊκών πολιτικών, αλλά υποδεικνύοντάς μας πολύ συγκεκριμένα, πώς ακριβώς θα πρέπει να ψηφίσουμε για να «γλυτώσουμε από τα χειρότερα».
Pacta sunt servanda (= Τα σύμφωνα πρέπει να τηρούνται) ήταν η μόνιμη επωδός του κου Σούλτς, θέλοντας να πείσει το επιμελώς επιλεχθέν ευπειθέστατο ακροατήριό του και μέσω αυτού τον Ελληνικό λαό, πως πρέπει να τηρήσουμε απαρέγκλιτα τους όρους των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.
Και το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι ο καημενούλης κος Σούλτς, που έστω και μετά από δυόμιση χιλιετίες προσεχώρησε σε ένα δικαιϊκό αξιακό σύστημα, το οποίο υπήρξε ανέκαθεν ξένο και εχθρικό για τους πρόγονους του. Ούτε είναι περίεργο, που δεν αντιλαμβάνεται ή προσποιείται πως δεν κατανοεί την παθολογία των δανειακών συμβάσεων.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους συγκυβερνώντες θεσμικούς πολιτικούς και τεχνοκράτες της συμφοράς να του απαντήσει ότι προϋπόθεση για την τήρηση των συμβάσεων είναι η εγκυρότητά τους.
Συμβάσεις, που υπογράφονται υπό το κράτος βίας ή απειλής, με όρους που είναι προϊόντα απάτης είναι άκυρες ή εν πάση περιπτώσει ακυρώσιμες.
Ποιος όμως από τους συνομιλητές του κου Σουλτς θα έμπαινε στη διαδικασία να εγκαλέσει στην τάξη τον άνθρωπο, που βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία εκλογικής στήριξής των φιλομνημονιακών κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ;
Αφού λοιπόν «ο καλός βασανιστής» προετοίμασε το έδαφος μοιράζοντας χαμόγελα και ζητώντας από τα θύματα να είναι πιο συνεργάσιμα, ήταν φυσιολογικό να εμφανισθεί στο τέλος της εβδομάδας «ο κακός βασανιστής», η κα Μέρκελ, για να μας δώσει με το μαστίγιο το μήνυμα, που ο κος Σούλτς μας έδινε τις προηγούμενες μέρες με το καρότο.
Προσέξτε, ψηφίστε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διότι το ακριβές νόημα της ψήφου σας θα είναι παραμονή ή έξοδος από την Ευρωζώνη, ήταν το νόημα της παρέμβασης Μέρκελ.
Πρόκειται για ηγεμονική (Χιτλερική) αντίληψη; Πρόκειται για χοντροκοπιά που αποπνέει γνήσια προτεσταντική χωριατίλα; Ή απλώς πρόκειται για τον πανικό των εγχώριων προστατευόμενων της, που την παραπληροφορούν συστηματικά για την ελληνική πραγματικότητα και για τα ρεύματα που διατρέχουν το εκλογικό μας σώμα;
Λίγη αξία θα είχαν όλα αυτά αν δεν περιεβάλλοντο τον τύπο των «επίσημων» προεδρικών διαρροών.
Διότι το πρόβλημα για την Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι οι ανοησίες κάποιων Γερμανών αξιωματούχων, που παίζουν τα πολιτικά ρέστα τους ποντάροντας σε «κουτσά άλογα» μιας χρεωκοπημένης εγχώριας κλίκας διαπλεκόμενων πολιτικών και δημοσιογράφων.
Προβληματίζει όμως η εμπλοκή του Προεδρικού θεσμού και κυρίως ο τρόπος, που ο ανθρώπινος φορέας του διαχειρίζεται τον θεσμικό του ρόλο.
Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν με όλο τον σεβασμό στον θεσμό, οφείλουμε ως έσχατοι πολίτες να κάνουμε την εξής παρατήρηση:
Ο πρώτος πολίτης της χώρας όταν δέχεται ένα τέτοιο αναίσχυντο τηλεφώνημα έχει δύο και μόνο δύο επιλογές:
Ή να επαναφέρει στην διεθνή, Ευρωπαϊκή, δημοκρατική, διπλωματική τάξη τον ανόητο συνομιλητή του και στη συνέχεια να προβεί σε διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό προκειμένου να τον ενημερώσει αυθεντικά για το συμβάν και να τον διαβεβαίωση ότι ο ανώτατος άρχων έπραξε τα καθ’ εαυτόν προκειμένου να εξασφαλίσει την διεθνή αξιοπρέπεια της χώρας,
Ή, αν κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας η αγνόηση του γεγονότος, θα πρέπει να παραλείψει απολύτως την όποιου είδους δημοσιοποίησή του.
Πολλώ μάλλον αφού η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Αφού η παρέμβαση Μέρκελ έχει σαφή σκοπιμότητα παρέμβασης στην διαμόρφωση του διακυβεύματος των εκλογών. Και αφού αυτό το ψευδές διακύβευμα, που επιχειρεί να εισάγει η κα Μέρκελ ταυτίζεται με τα ψηφοθηρικά συμφέροντα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Δυστυχώς δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κος Παπούλιας δεν έπραξε τίποτε εκ των δύο. Αντιθέτως φέρεται να επέτρεψε διαρροές περί του περιεχομένου της συνομιλίας, που μάλιστα περιορίζονται στα προσβλητικά όσον και μικρόνοα λεγόμενα της Γερμανίδας Καγκελαρίου, χωρίς ουσιαστική αναφορά στην απάντηση της Ελληνικής πλευράς.
Σε κάθε περίπτωση καθίσταται προφανές ότι η Γερμανικής εμπνεύσεως νεοφιλελεύθερη πολιτική της «δημοσιονομικής σταθερότητας», που επιβάλλει σκληρή λιτότητα και αποσκοπεί στην εξαθλίωση των λαών της Ευρώπης (μηδέ του Γερμανικού εξαιρουμένου) και την βίαια αρπαγή του πλούτου των ευρωπαϊκών χωρών με την «τεχνογνωσία» του ΔΝΤ και την ασυδοσία των τραπεζών, έχει ηττηθεί κατά κράτος.
Η κα Μέρκελ και οι ελάχιστοι εναπομείναντες παρατρεχάμενοί της βρίσκονται ήδη σε οικτρή απομόνωση.
Στη φάση αυτή είναι βέβαιο ότι θα μετέλθουν κάθε αυθαιρεσίας, θα αγνοήσουν επιδεικτικά κάθε κοινοτικό κεκτημένο και θα παραβιάσουν κατάφορα, όπως ήδη πράττουν, τους ευρωπαϊκούς δημοκρατικούς κανόνες.
Όσο περισσότερο πανικοβάλλονται, τόσο περισσότερο θα εκτροχιάζονται και θα επιταχύνουν την αποπομπή τους από το πολιτικό προσκήνιο της Ευρώπης.
Είναι ήδη προφανές ότι οδεύουν προς ναυάγιο οι υψηλές βλέψεις για διαδοχή Γιούνκερ από τον κο Σόϊμπλε, ο οποίος εξελίσσεται σε persona non grata όχι μόνο για την Ελλάδα.
Και μάλλον πλησιάζει η ώρα που οι λαοί της Ευρώπης θα βροντοφωνάξουν Germania «delenda», υπό την έννοια της αναγκαιότητας συντριβής του νεοφιλελεύθερου Μερκελισμού, ο οποίος προτάσσει την εξυπηρέτηση των μονοπωλιακών πολυεθνικών συμφερόντων έναντι της αξιοπρεπούς επιβίωσης των ευρωπαϊκών λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου