Με καθυστέρηση ολίγων ημερών, η οποία όμως υπήρξε καθοριστική για τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις ένας – ένας οι ξένοι παράγοντες προσχωρούν στη άποψη, ότι ο ρεαλισμός είναι ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας της ευρωζώνης και των ιδίων.
Είχαμε προειδοποιήσει αμέσως την επομένη των εκλογών, ότι εάν η κα Μέρκελ με την κουστωδία της (ντόπια και ξένη) δεν φρόντιζε να κάνει τη δέουσα στροφή, ώστε να δώσει άλλοθι συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ σε κάποια μικρότερα κόμματα, τότε θα οδηγείτο η χώρα σε επαναληπτικές εκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων θα συνέτριβε τα φιλομνημονιακά κόμματα και θα εξανάγκαζε την ίδια σε άτακτη υποχώρηση άνευ όρων.
Καλώς ή κακώς το Ιερατείο του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού και οι πολυεθνικοί εργοδότες τους δεν κατάφεραν να κάνουν την απαιτούμενη συντεταγμένη υποχώρηση στην κρίσιμη εβδομάδα των διερευνητικών εντολών.
Ίσως διότι δεν είχαν την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, ίσως διότι οι εγχώριοι εκπρόσωποί τους, τους είχαν δώσει λάθος πληροφορίες προ των εκλογών και συνέχισαν να τους παραπληροφορούν μετεκλογικά, οδηγώντας τους σε υπερεκτίμηση της επιρροής των μνημονιακών κομμάτων και των κίτρινων μέσων ενημέρωσης και υποτίμηση της ωριμότητας του Έλληνα ψηφοφόρου.
Τώρα λοιπόν καθυστερημένα αρχίζουν αναγκαστικά να αναθεωρούν την στάση και τις μέχρι χθες πάγιες απόψεις τους και να διολισθαίνουν με βήμα ταχύ προς μία χαλαρότερη, κοινωνικότερη, αναπτυξιακότερη δημόσια τοποθέτηση.
Η διαφοροποίηση βεβαίως είναι ανάλογη του ρόλου, του επικοινωνιακού προφίλ και των προσωπικών στρατηγικών του καθενός. Όμως είναι ενδιαφέρον ότι πλέον έχει διαρραγεί ανεπιστρεπτί η συμπαγής σκληρή νεοφιλεύθερη-νεοαποικιοκρατική ομοφωνία, που τους διέκρινε μέχρι τις 6.5.2012 και έχουν όλοι ανεξαιρέτως «γλυκάνει» την στάση και την ρητορική τους έναντι της χώρας.
Έτσι ο μεν «καλός» κος Γιούνκερ καταγγέλλει περίπου ως πολιτικούς απατεώνες και γκεμπελικούς προπαγανδιστές, αυτούς που μιλούν για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ο σεσημασμένος «κακός» κος Σόϊμπλε εγκατέλειψε τις απειλές και άρχισε τις «συμβουλές» και η μόνη, η οποία επιμένει να θεωρεί πιθανή (αλλά πάντως απευκτέα) την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ είναι η «κακομούτσουνη» κα Λαγκάρντ.
Οι μεταξύ τους διαφοροποιήσεις δεν είναι τυχαίες.
Η κα Λαγκάρντ είναι η Διευθύνουσα Σύμβουλος του κορυφαίου διεθνούς ιδιωτικού τοκογλυφικού εργαλείου καταλήστευσης του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου των περιφερειακών χωρών του πλανήτη. Για την κα Λαγκάρντ τα νομίσματα, οι εθνικές και ομοσπονδιακές οικονομίες ανά τον κόσμο έχουν δευτερεύουσα σημασία. Κύριος στόχος της είναι η διευκόλυνση συγκεκριμένων υπερεθνικών κεφαλαίων και πολυεθνικών επιχειρήσεων στην προσπάθειά τους να απομυζήσουν βίαια τα όποια περιουσιακά αποθέματα διαθέτουν οι κατ’ ιδίαν χώρες, όπου το ΔΝΤ καταφέρνει να διεισδύσει.
Γι’ αυτό επιβάλει πανομοιότυπες μνημονιακού τύπου συνταγές, οι οποίες εξασφαλίζουν την ραγδαία διάλυση της εθνικής οικονομίας, την εξαφάνιση της ντόπιας επιχειρηματικότητας και την ανέξοδη περιέλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών, ορυκτού πλούτου, ολόκληρων παραγωγικών τομέων και ατομικών ιδιοκτησιών σε συγκεκριμένους πολυεθνικούς επιχειρηματικούς ομίλους.
Η αποσταθεροποίηση ή διάλυση κρατικών οικονομιών (π.χ Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία κ.λ.π), οικονομικών ζωνών (π.χ Ευρωζώνη), καθώς και η κατάρρευση νομισμάτων (π.χ ευρώ, λίρα, ρούβλι κ.λ.π) ουδόλως απασχολεί το ΔΝΤ και τα συμφέροντα, που εξυπηρετεί. Αντιθέτως μάλιστα πολύ συχνά τέτοιου είδους πλήγματα ευνοούν τους απώτερους στόχους της εκάστοτε κας Λαγκάρντ και επομένως φροντίζει για την πρόκλησή τους.
Έτσι για παράδειγμα είναι κοινώς γνωστό ότι η παραμικρή δήλωση που αναφέρεται στην πιθανότητα εξόδου οποιασδήποτε χώρας από την ευρωζώνη συμβάλλει στη περαιτέρω αποσταθεροποίησή της.
Γι’ αυτό και κανείς από τους Ευρωπαίους ηγέτες, έστω και αν θέλει να βοηθήσει στην προεκλογική εκστρατεία Σαμαρά-Βενιζέλου δεν μπορεί να πιπιλάει επί μακρόν την τρομοκρατική καραμέλα της αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Η κα Λαγκάρντ όμως δεν πολυενδιαφέρεται για την ισχυροποίηση της Ευρωζώνης. Αντιθέτως μια αποσταθεροποίηση προετοιμάζει το έδαφος για την καταλήστευση και άλλων πέραν της Ελλάδος ευρωπαϊκών κρατών, που ήδη έχουν εισέλθει στο «δρόμο με τις λεύκες» του Διεθνούς Συνδικάτου Οικονομικού Εγκλήματος.
Ο κος Σόϊμπλε από την άλλη είναι εγκλωβισμένος σε μια στρατηγική, που αποσκοπούσε στην επιβολή της Γερμανικής πολιτικής ηγεμονίας και την εξασφάλιση προνομιακής θέσης των Γερμανικών πολυεθνικών στο «πάρτυ» καταλήστευσης του ευρωπαϊκού νότου (και στη συνέχεια και των υπολοίπων), που διοργάνωσε το ΔΝΤ με μοντέλο «τρόικας» και εργαλείο τα κατ’ ιδίαν μνημόνια βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής.
Το σχέδιο βεβαίως αυτό «δεν του βγαίνει» για πολλούς λόγους, οι κυριότεροι των οποίων είναι: α) Το ΔΝΤ και οι ΕΚΤ είναι κατά βάσιν υπάλληλοι άλλων εξωευρωπαϊκών οικονομικών συμφερόντων, που διεκδικούν την μερίδα του λέοντος για τον εαυτό τους. β) Τα υπό κατασπάραξη κράτη της Ευρωζώνης δεν έχουν κανένα λόγο να παραδοθούν αμαχητί, ιδιαίτερα εκείνα που διαθέτουν εθνική αστική τάξη και όχι ξενόδουλη αμιγώς μεταπρατική σαν την δική μας. γ) Τα μεγαλύτερα κράτη (Γαλλία, Αγγλία) με δικές τους ισχυρές πολυεθνικές θα αντιτάσσονται διηνεκώς στην πολιτική ηγεμονία της Γερμανίας και δ) το σπουδαιότερο όλων οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν πρόκειται να αποδεχθούν την κοινή μοίρα ανθρωπιστικής καταστροφής, που τους επιφυλάσσουν «οι διεθνείς αγορές».
Οφείλει λοιπόν αναπόφευκτα να αλλάξει στάση με τρόπο όσο γίνεται πιο «αξιοπρεπή», αλλά συγχρόνως αρκετά γρήγορα, ώστε να μην αναγκασθούν οι «εργοδότες» του να τον «συνταξιοδοτήσουν».
Τέλος ο κος Γιουνκέρ, ως Πρόεδρος της Ευρωζώνης, αποδέκτης της μέσης άποψης και επίσημος εκφραστής του μέσου συμφέροντος όλων των κρατών της ζώνης του ευρώ, είναι εκ του ρόλου του επιφορτισμένος να κινείται με γνώμονα την διάσωση του κοινού νομίσματος και την αποτροπή αποσταθεροποίησης της ευρωζώνης.
Είναι όμως συγχρόνως και ο πλέον αρμόδιος από τους υπόλοιπους για να αποφανθεί περί της πιθανότητος εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ, όπως απορρέει από τον θεσμικό του ρόλο. Σε αντίθεση με την τραπεζική υπάλληλο κα Λαγκάρντ και τον Γερμανό δημόσιο λειτουργό κο Σόϊμπλε.
Αν λοιπόν αναλογισθούμε ότι παρά τις χονδροειδείς προεκλογικές απειλές με τις οποίες βομβάρδιζαν τον Έλληνας ψηφοφόρο οι εγχώριοι και εξωτικοί σταυροφόροι του μνημονίου, λεγεωνάριοι των τοκογλύφων και υποτακτικοί της διατραπεζικής «ακρίδας», την επομένη των πρόσφατων εκλογών η χώρα όχι απλώς παρέμεινε στο ευρώ, αλλά συγχρόνως: α) έλαβε την δόση των 4,5 δις και διαβεβαίωση εγκαίρου καταβολής του υπολειπομένου 1 δις χωρίς πρόσθετα μέτρα, β) ξεκίνησε χωρίς άλλες περιστροφές η άμεση εκταμίευση των 18,5 δις για την «ανακεφαλαίωση» των τραπεζών, γ) σταμάτησε κάθε δραστηριότητα εκποίησης δημόσιας περιουσίας και γ) σταμάτησε η ΔΕΗ να χρεώνει το «χαράτσι» Βενιζέλου, μπορούμε να κατανοήσουμε αβίαστα ότι:
α) η εφαρμογή των μνημονιακών συμβάσεων και η παραμονή της χώρας στο ευρώ είναι ζητήματα απολύτως άσχετα μεταξύ τους.
β) Από την μη εφαρμογή των μνημονιακών όρων πλήττονται ενδεχομένως τα συμφέροντα κάποιων τοκογλύφων δανειστών, αλλά διασώζονται τα ζωτικά συμφέροντα του λαού και του τόπου ενώ η έξοδος της Ελλάδος από το ευρώ θα επιφέρει ανυπολόγιστη βλάβη σε όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και όχι μόνο σ’αυτά.
γ) Οι διάφοροι εκπρόσωποι τραπεζών και άλλων κερδοσκοπικών οργανισμών τύπου ΔΝΤ, ΕΚΤ κ.λ.π, οι διεθνείς οικονομολόγοι, οι πολιτικοί αναλυτές, ο διεθνής τύπος, τα δημοσιογραφικά παραμάγαζα και γενικώς όλος ο ντόπιος και ξένος συρφετός, που κινδυνολογεί απειλεί και λοιδορεί τον Έλληνα ψηφοφόρο δεν νομιμοποιείται να προφητεύει για την τύχη της χώρας μας, διότι δεν διακρίνεται ούτε για πρότερο έντιμο βίο, ούτε για επαγγελματική αξιοπιστία, ούτε για προσωπική ανιδιοτέλεια.
δ) Οι διάφοροι, ευτυχώς λίγοι, κυβερνητικοί παράγοντες ευρωπαϊκών κρατών ολισθαίνουν σε βλακώδεις συσχετισμούς του ευρώ με δανειακές συμβάσεις ή εκλογικές διαδικασίες, υποσκάπτουν ηθελημένα ή άθελα την ύπαρξη του ενιαίου νομίσματος και συνεπώς γίνονται φορείς επικίνδυνης προπαγάνδας (σύμφωνα με την μόνη θεσμική αξιολόγηση του κου Γιουνκέρ), ορμώμενοι είτε από ασύγγνωστη ανοησία, είτε από εγκληματική ιδιοτέλεια.
Βεβαίως όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι στο επόμενο διάστημα απελπισμένοι κερδοσκόποι, αργυρώνητες δημοσιογραφικές παράγκες και πανικόβλητοι πολιτικοί απατεώνες (ντόπιοι και ξένοι) δεν θα επαναλάβουν τις προπαγανδιστικές αθλιότητες του προηγούμενου προεκλογικού γύρου.
Αντιθέτως μετά την αλγεινή γι’ αυτούς εμπειρία των προηγούμενων αποτελεσμάτων θα επιχειρήσουν να «τα παίξουν όλα για όλα».
Θα οργιάσουν σε εκβιαστικά διλήμματα, τρομοκρατικές φαντασιώσεις, αναίσχυντες συκοφαντίες, ενδεχομένως και σε ασύλληπτες προβοκάτσιες.
Μάταιος κόπος.
Όσο πιο πολύ ωρύονται, τόσο περισσότερο αναξιόπιστοι καταντούν.
Ο ελληνικός λαός ώριμος περισσότερο από ποτέ γνωρίζει ότι «από κοράκου στόμα, κρα θα ακούσει»
Και κυρίως δεν αγνοεί την βιωματική παρότρυνση του ποιητή:
«τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον άγριο Ποσειδώνα μη φοβάσαι.
Τέτοιους στο δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν δεν τους κουβανείς μεσ’ στην ψυχή σου.
Αν η ψυχή σου δεν τους κρύβει εντός σου…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου