Η κοινωνική αναλγησία του ΠΑΣΟΚ φούσκωσε τα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ. Η απλόχερη ασυλία στο οικονομικό έγκλημα από την ΝΔ φούσκωσε τα πανιά του Καμμένου. Το ιδεολογικό και δημοκρατικό έλλειμμα σε συνδυασμό με την αλαζονεία των επιτελείων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εξέθρεψαν την Χρυσή Αυγή.
Και τώρα καμώνονται τους αθώους, κλαψουρίζουν, εθελοτυφλούν.
Συνεχίζουν να ονειρεύονται και να απεργάζονται συγκυβερνήσεις με μνημονιακή πολιτική και ξενόδουλο πρόσημο.
Αντί να σεβαστούν την λαϊκή ετυμηγορία, που τους επεφύλαξε την αυστηρή καταδίκη του βίου και της πολιτείας τους και αντί να σπεύσουν να συντονίσουν το βήμα τους στην αντιμνημονιακή κατεύθυνση, που υπαγορεύει το συντριπτικά πλειοψηφικό αποτέλεσμα της κάλπης, αυτοί συμπεριφέρονται ως να μη έγιναν εκλογές.
Αντί να συμβάλλουν στο γρήγορο σχηματισμό πατριωτικής κυβέρνησης, αυτοί κάνουν ό,τι μπορούν για να υπονομεύσουν τη διαδικασία των εντολών και μοιάζουν να επενδύουν στο χάος, προκειμένου να τιμωρήσουν το λαό, που δεν τους ψήφισε.
Προφανώς ευελπιστούν ανοήτως σε μια δεύτερη εκλογική ευκαιρία, ασχέτως ζημίας για την πατρίδα και μοναδικό τους μέλημα είναι η αποφυγή να χρεωθούν το πολιτικό κόστος της προσφυγής σε επαναληπτικές εκλογές.
Πολιτεύονται λοιπόν όχι με το βλέμμα στραμμένο στην διακυβέρνηση της χώρας, αλλά στην νέα προεκλογική τους εκστρατεία, που όμως θέλουν να τη διαχειρισθούν με όρους τρομοκρατικών διλλημάτων και ψυχολογικής βίας, όπως έκαναν μέχρι τώρα.
Μετά το πρώτο ξάφνιασμα ξαναμπαίνουν στο βρώμικο παιγνίδι της δημιουργίας «κατάλληλου» κλίματος, οι γνωστές δημοσιογραφικές και μεγαλοεργολαβικές παράγκες, που ξαναβγαίνουν συντονισμένα στα ΜΜΕ και επισείουν από την αρχή τον μπαμπούλα της εξόδου από το ευρώ, της αδυναμίας πληρωμής των συντάξεων, της χαοτικής ακυβερνησίας.
Παίζουν εν ου παικτοίς και ποντάρουν σε εκτός τόπου και χρόνου φαντασιώσεις.
Ο εγωϊσμός, η ιδιοτέλεια και η ανοησία τους εμποδίζουν να κατανοήσουν ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που με τον άκρατο βολονταρισμό τους, την εξουσιομανία και την απληστία τους οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην δυστυχία, το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο σε ολέθρια λάθη και το ευρώ σε θανάσιμους κινδύνους.
Το πάθημα όμως των εκλογών δεν τους έγινε μάθημα. Επιμένουν πεισματικά να παραπληροφορούν τις Βρυξέλλες, να παραμυθιάζουν τους οπαδούς τους, να εκφοβίζουν τους απελευθερωμένους ψηφοφόρους ευελπιστώντας να μη χάσουν «την κουτάλα».
Μοναδική ελπίδα εξόδου από το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησαν το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο με την παραπληροφόρηση και τον ερασιτεχνισμό τους είναι να εμπεδώσουν το μάθημα της ελληνικής κάλπης όσον τάχιστα η κα Μέρκελ, ο κος Σόϊμπλε, η κα Λαγκάρντ και οι λοιποί.
Διότι τα μόνα πιθανά σενάρια για σχηματισμό κυβέρνησης στην Ελλάδα, λύτρωση της τρόϊκας και σωτηρία του ευρώ είναι δύο:
Το ένα και βέλτιστο είναι να αντιληφθούν και να αποδεχθούν την «δυσάρεστη» πραγματικότητα και να κάνουν τη δέουσα στροφή οι δανειστές μας και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, που τους εκπροσωπούν, ώστε μέχρι την σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προβούν σε δηλώσεις αποδοχής χαλάρωσης της λιτότητας και επαναδιαπραγμάτευσης των όρων αποπληρωμής των δανείων από μηδενική βάση. Μια τέτοια κίνηση θα προσέφερε βάση σύγκλισης των κομμάτων στην Ελλάδα μέσα στο πλαίσιο της εντολής, που έλαβαν από τους ψηφοφόρους τους και έτσι θα γλύτωνε η ευρωζώνη από το ντόμινο εξελίξεων, που την απειλεί. Θα «έπεφτε» επίσης «στα μαλακά» και η κα Μέρκελ, ίσως και τα κομματικά επιτελεία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ παρά τις αλλεπάλληλες γκάφες στην πολιτική διαχείριση των ευρωπαϊκών κοινωνιών, στις οποίες έχουν όλοι τους υποπέσει.
Το δεύτερο σενάριο είναι να αδρανήσει το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και να παρασυρθούν για άλλη μια φορά σε νέες εκλογές από τις οποίες θα προκύψει η ολοκληρωτική συντριβή των φιλομνημονιακών κομμάτων. Τότε κατ’ ανάγκην θα υποχρεωθούν να κάνουν ακόμη μεγαλύτερη αναδίπλωση και αυτή τη φορά από χειρότερη για τούς κερδοσκόπους διαπραγματευτική βάση.
Σε μια τέτοια περίπτωση το κέρδος για τους Ευρωπαϊκούς λαούς θα είναι πολλαπλάσιο, διότι, αν μη τι άλλο, άπαντες οι ενδιαφερόμενοι θα αντιληφθούν πλήρως, ότι δεν είναι προς το συμφέρον τους να εμπιστεύονται πολιτικούς, τα μοναδικά προσόντα των οποίων είναι ο υπερφίαλος εγωϊσμός, η άκρατη εξουσιομανία και η ανεδαφική μωροφιλοφοξία.
Κατά συνέπεια είναι δεδομένο ότι τα εγχώρια μνημονιακά κομματικά επιτελεία διακρίνονται για την μνημειώδη ανεπάρκειά, την ιδιοτέλεια και τον ερασιτεχνισμό τους.
Εάν όμως η κα Μέρκελ και οι περί αυτήν διαθέτουν ελάχιστο επαγγελματισμό, στοιχειώδη διορατικότητα και ίχνος ενστίκτου αυτοσυντηρήσεως, θα πρέπει να σπεύσουν το αργότερο μέχρι την προτεραία της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών με τον κο Παπούλια και να προσφέρουν με τις δηλώσεις τους ένα «μαξιλάρι» για να διευκολύνουν την συνεργασία τουλάχιστον του κου Κουβέλη. Γιατί όχι και του κου Τσίπρα;
Ο μαξιμαλιστικός στόχος άγριας εξαθλίωσης του Ελληνικού λαού και καταλήστευσης του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της χώρας έχει ούτως ή άλλως απωλεσθεί γι’ αυτούς.
Και αν ακόμα δεν φοβούνται το «άναμμα του φυτιλιού» στην κοινωνική και οικονομική «μπαρουταποθήκη» της Ευρωζώνης, γιατί άραγε θα έπρεπε να ρισκάρουν και την δυνατότητα συμμετοχής στην αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών, του ορυκτού πλούτου και όποιων άλλων υγειών επιχειρηματικών ευκαιριών μπορεί να τους προσφέρει ο τόπος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου