Πριν από 223 χρόνια μια αγαθιάρα βασίλισσα στη Γαλλία, με άσπρα καλοχτενισμένα μαλλάκια, πούδρες, αρώματα και μοντελάκια κάποιου μεγάλου μόδιστρου, πιθανότατα άξιου προδρόμου του λαμπρού οίκου Ντιόρ, αρνιόταν να αντιληφθεί τον κόσμο γύρω της και κυρίως αδυνατούσε να φαντασθεί το τέλος της φεουδαρχίας. Το τέλος όμως ήρθε φρικτό και η αστική Δημοκρατία στέριωσε, έχοντας «στοιχειώσει» την ανόητη Μαρία Αντουανέτα στα θεμέλιά της.
Η διαφορά του 1789 με το 2012 είναι ότι σήμερα πλέον οι Αντουανέτες είναι πολλές. Δεν είναι μόνο θηλυκές. Είναι και αρσενικές, αλλά και γκεούληδες δηλωμένοι και καταξιωμένοι.
Δεν είναι αφελείς αριστοκράτες. Είναι κουτοπόνηροι χωριάτες.
Δεν τους περιμένει ο αποκεφαλισμός, αλλά η διαπόμπευση και ενδεχομένως της φυλακής τα σίδερα, που είναι για τους «λεβέντες».
Δεν τους αρκεί ένα παλατάκι στο Λούβρο κι’ ένα Τριανόν για το καλοκαίρι. Θέλουν ολόκληρο τον πλανήτη. Τα θέλουν όλα και τα θέλουν εδώ και τώρα.
Μια διεθνής κλίκα επαίσχυντων μορμολυκείων, που δεν χορταίνουν την λιμασμένη ψυχή τους, ούτε με τα αμύθητα πλούτη τους, ούτε με τις χρηματοπιστωτικές φούσκες τους, ούτε με τις διακρατικές λεηλασίες τους.
Δεν τους φτάνει το μεροκαματάκι του εργαζόμενου. Θέλουν και το επίδομα της ανεργίας του.
Δεν τους φτάνει η συνταξούλα του παππού. Θέλουν και τα φάρμακά του.
Δεν τους φτάνει το μαγαζάκι του εμποράκου. Θέλουν και το σπιτάκι του.
Δεν τους φθάνει το εργοστασιάκι του μικρομεσαίου. Θέλουν και το κομπόδεμά του.
Δεν τους φθάνει το ξενοδοχείο και το ενοικιαζόμενο του τουριστικού επιχειρηματία. Θέλουν και το νησί και την παραλία, και την θάλασσα και τον ήλιο.
Μια οικονομική ακρίδα. Ακράτητη, Αχόρταγη, Αναίσχυντη… Που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Χωρίς όριο, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς έλεος….
Εκτελεστικό όργανο αυτής της «ακρίδας» είναι και η κα Λαγκάρντ.
Το ΔΝΤ, αυτή η ληστρική τράπεζα της οποίας προΐσταται, αποτελεί τον πλέον αιμοδιψή οικονομικό εγκληματία στον πλανήτη.Η διαδικασία «οικονομικής βοήθειας», που προσφέρει συνοδεύεται πάντα με ανυπολόγιστου μεγέθους ανθρωπιστικές καταστροφές, οι οποίες ισοδυναμούν με τα πλέον στυγερά εγκλήματα πολέμου, διαπραττόμενα εν καιρώ ειρήνης.
Το έργο της δεν περιορίζεται στην απλή τοκογλυφία. Ο ουσιαστικός στόχος της είναι η καταλήστευση του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου των «περιφερειακών» λαών της γης.
Όπως ο Σάϋλοκ στον έμπορο της Βενετίας του Σαίξπηρ, το ΔΝΤ δεν δανείζει για να κερδίσει μερικούς τόκους. Δεν ενδιαφέρεται καν για την είσπραξη του αρχικού κεφαλαίου του. Η στόχευσή του κατευθύνεται πολύ μακρύτερα. Επιδιώκει την διάλυση της οικονομίας του κράτους-στόχου, την εξαθλίωση των ιδιωτών και εν τέλει το μοίρασμα της λείας στους υπερεθνικούς κεφαλαιούχους, που κρύβονται πίσω του.
Γι’ αυτό, όπου εισχωρεί, κατεδαφίζει συστηματικά την διοικητική οργάνωση και σφετερίζεται την κυριαρχία, που αυτή ενσαρκώνει. Καταστρέφει την οικονομία. Εξαφανίζει την ρευστότητα της αγοράς. Εξαθλιώνει τους πολίτες ανεξαρτήτως επαγγελματικού κλάδου, ελαχιστοποιώντας τα εισοδήματα και αυξάνοντας συνεχώς την φορολογία.
Έτσι ανοίγει τον δρόμο για «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας. «Παραχώρηση της εκμετάλλευσης» του εθνικού πλούτου. Κατασχέσεις και αναγκαστικές εκποιήσεις της κινητής και ακίνητης περιουσίας των ιδιωτών.
Αυτοί είναι οι στρατηγικοί στόχοι του ΔΝΤ και αυτό είναι το έργο που ανέλαβε και η κα Λαγκάρντ να εκτελέσει στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Για το έργο αυτό βρήκε ένθερμους υποστηρικτές στην Γερμανική κυβέρνηση, η οποία ευελπιστούσε, πως οι διεφθαρμένες Γερμανικές πολυεθνικές θα εξασφάλιζαν την μερίδα του λέοντος από τη λεία της κατακρεούργησης των κρατών του Ευρωπαϊκού νότου (ανόητη και κοντόφθαλμη κουτοπονηριά).
Βρήκε επίσης πρόθυμους συνεργάτες στα κόμματα εξουσίας και την σάπια διεπαγγελματική ελίτ, που διαπλέκεται μαζί τους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Μεσογείου.
Όμως άλλες οι βουλές κερδοσκόπων και άλλα ο λαός κελεύει…
Τα πράγματα έβαιναν καλώς μέχρι πρό τινος ώσπου ο Έλληνας ψηφοφόρος φάνηκε να παίρνει ανάποδες.
Τώρα όλα αυτά τα καλόπαιδα, που είχαν ήδη μοιράσει τα ιμάτια της Ελλάδας προτού καλά-καλά ολοκληρώσουν την σταύρωσή της, παρακολουθούν με τρόμο το θρίλερ των ελληνικών εκλογών και καταριούνται την ώρα και τη στιγμή, που ενεπλάκησαν σ’ αυτή την ιστορία και ποντάρισαν τις καριέρες τους στα κουτσά άλογα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Η κα Λαγκάρντ γνωρίζει ότι σε περίπτωση αποτυχίας του «ελληνικού πειράματος» δεν θα έχει καλύτερη τύχη από τον δυστυχή προκάτοχό της.
Και όσο περισσότερο συνειδητοποιεί από τις δημοσκοπήσεις ότι οι εκλεκτοί της κ.κ Βενιζέλος και Σαμαράς δεν πείθουν ούτε το εσωκομματικό τους ακροατήριο, τόσο περισσότερο σκυλιάζει…
Οι πρόσφατες δηλώσεις της αποτελούν μνημείο πανικού.
Καταδεικνύουν την απελπιστική θέση στην οποία έχει περιέλθει.
Διότι τόσο αυτή, όσο και ο κος Σόιμπλε, η κα Μέρκελ και μερικοί άλλοι υπάλληλοι του πολυεθνικού κεφαλαίου προφανώς δεν είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να πιστεύουν πως με τέτοιες ελεεινές παρεμβάσεις μπορούν να επηρεάσουν θετικά τον ¨Έλληνα ψηφοφόρο.
Ούτε πάσχουν τόσο βαριά από Αλτσχάϊμερ, ώστε να κάνουν δηλώσεις για την Ελλάδα τρεις φορές την ημέρα , ξεχνώντας ότι τα ίδια φληναφήματα τα έχουν ξαναπεί πριν από ελάχιστη ώρα.
Απλώς οι κακόμοιροι βλέπουν τον κόσμο τους να γκρεμίζεται και νομίζουν ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Η καρεκλίτσα τους τρίζει και τσακίζεται και αυτοί πανικόβλητοι πιάνονται από τα μαλλιά τους, μη βρίσκοντας πού αλλού να στηρικτούν.
Κοντός ψαλμός, αλληλούια.
Σε λίγες μέρες ο Ελληνικός λαός θα πάρει για άλλη μια φορά την τύχη του στα χέρια του και θα αναγκάσει όλα αυτά τα χαμερπή μορμολύκεια να έρθουν αντιμέτωπα με το δικό τους ελεεινό πεπρωμένο…
Ας είμεθα οικτίρμονες.
Το ανέκδοτο του Σαββατοκύριακου και το ρεύμα της σταγόνας….
Παραδοσιακά κάθε προεκλογική περίοδος, που σέβεται τον εαυτό της εξελίσσεται σε πασαρέλα αμετροέπειας, ψευδολογίας και ανοησίας.
Όμως την παράσταση έκλεψε χθες αναντίρρητα ο κος Βενιζέλος, τον οποίο τα κανάλια…συνωμότησαν να τον αποτελειώσουν προβάλλοντάς τον υπερβολικά όλο το εικοσιτετράωρο.
Ο κος Βενιζέλος λοιπόν με το ανεπανάληπτο ταλέντο, που διαθέτει στην διαστροφή της πραγματικότητας δεν δίστασε να πεί ότι η δίωξη του κου Τσοχαντζόπουλου οφείλεται στο ΠΑΣΟΚ, που είχε την πρωτοβουλία της συστάσεως εξεταστικών επιτροπών.
Εδώ βέβαια γελάει κάθε πικραμένος, διότι όχι αδικαιολόγητα και ο τελευταίος πολίτης πιστεύει πως οι εξεταστικές επιτροπές ήταν τελικά μια ακόμη υποκρισία των δυο κομμάτων εξουσίας σκοπούσα την συγκάλυψη και όχι την διαλεύκανση των σκανδάλων.
Από την άλλη ο κος Σαμαράς για τον οποίο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν απελπιστικά ποσοστά παρότι το κόμμα του έχει αγγίξει «ταβάνι» στην συσπείρωσή του, προσπαθεί απεγνωσμένα να παρουσιάσει «ρεύμα» επανόδου στην δεξιά «εθνική συμπαράταξη».
Μετά το πυροτέχνημα Μπακογιάννη, το οποίο μάλλον του κονιορτοποίησε το ασθενές αντιμνημονιακό προφίλ, παρά του συνεισέφερε ψηφαλάκια, έχει ξεκινήσει μια φαιδρή διαδικασία καθημερινής «προσχώρησης» «στελεχών» από το ΛΑΟΣ και εσχάτως από τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Πρόκειται κατ’ ουσίαν για φιλομνημονιακά σταγονίδια που στις πλείστες των περιπτώσεων δεν τα ξέρει ούτε η μανούλα τους.
Τώρα πώς με αυτές τις πολιτικά αναιμικές «σταγόνες» θα δημιουργήσει ρεύμα ο κος Σαμαράς στον ξεροπόταμο της ΝΔ μόνο η απελπισμένη ψυχούλα του το ξέρει.
Διότι αν πιστέψουμε τις κατά τα άλλα ευνοϊκότατες για το κόμμα του δημοσκοπήσεις με 87% συσπείρωση η ΝΔ έχει ανέβει στο λαμπρό ποσοστό του 23-27%.
Οπότε με το υπόλοιπο (στην καλύτερη περίπτωση) 5-6% συσπείρωσης που απομένει, τι είδους χειμαρρώδη αύξηση του ποσοστού του μπορεί να προσδοκά ο δόλιος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου