Θεέ μου φύλαγέ με από τους "φίλους" μου....

Στο ΒΗΜΑonline, με περίπου ιερή αγανάκτηση, ο κ. Πρετεντέρης καταφέρεται εναντίον του κ. Κωνσταντόπουλου, ο οποίος τόλμησε να ζητήσει την συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, προκειμένου να τεθεί τέλος στην πολιτική ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν είναι βεβαίως αβάσιμα τα όσα καταμαρτυρεί ο δημοσιογράφος κατά του πρώην προέδρου του Συνασπισμού για την συνεργασία του με τη δεξιά εναντίον του Α.Παπανδρέου και την σκληρή πολεμική του εναντίον των μετέπειτα κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Και από παιδαγωγική άποψη σε πολιτικό επίπεδο είναι απολύτως ορθή η δήλωσή του ότι δεν είμαστε λωτοφάγοι.
Μόνο όμως από παιδαγωγική άποψη και μόνο ως ευχολόγιο μπορεί να γίνει κατανοητή η δήλωση αυτή.
Διότι στην πραγματικότητα ακόμα και στα ανώτατα στελεχιακά κλιμάκια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκονται σήμερα πολιτικοί, που στα νιάτα τους υπήρξαν από ορκισμένοι πολέμιοι έως υβριστές του Ανδρέα Παπανδρέου.
Καλώς ή κακώς στην πολιτική όπως και στην ορθοδοξία υπάρχει και η διέξοδος της μετανοίας.
Εκείνο που έχει σημασία πάντοτε στην πολιτική είναι το παρόν και το μέλλον του τόπου.
Και ο πολιτικός μπορεί να εξιλεωθεί έστω και με μια αυτοκριτική στας δυσμάς του βίου του. Αν μπορέσει επιπρόσθετα να συμβάλει στην πρόοδο της χώρας με τις ιδέες ή την πολιτική του δράση, τόσο το καλύτερο.
Ο Δημοσθένης το διετύπωσε πολύ σωστά στον Γ΄ Φιλιππικό του λόγο γράφοντας «έκαστον γαρ των πριν υπαρξάντων συμφώνως προς το τελευταίον εκβάν κρίνεται».
Σημασία λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουν τόσο οι άστοχες ενέργειες ενός πολιτικού πριν από 20 χρόνια όσο το αν είναι σωστές και χρήσιμες οι σημερινές του απόψεις.
Και σ' αυτό ακριβώς το ζήτημα θα ήταν ενδιαφέρον να είχαμε την γνώμη του εγκρίτου δημοσιογράφου.
Εξ άλλου το ΠΑΣΟΚ ουδέποτε κινδύνεψε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ο κακός του εαυτός είναι το μεγάλο του πρόβλημα.
Οι εντός των τειχών παράγοντες (πρωτοκλασάτοι και μη) και ο «προσκείμενος τύπος» είναι οι συνήθεις ζημιάρηδες.
Είναι αυτό που λέει ο λαός «Θεέ μου φύλαγέ με από τους φίλους μου. Από τους εχθρούς μου φυλάγομαι μόνος μου, γιατί τους γνωρίζω».
Τέλος ας μου επιτραπεί μια τελευταία παρατήρηση και μια φιλική συμβουλή.
Η παρατήρηση: Για την λήθη όσων συνέβησαν πριν μερικές δεκαετίες, ο πανδαμάτωρ χρόνος είναι ούτως ή άλλως επαρκής παράγων.
Η συμβουλή: Για τις πρόσφατες πολιτικές χυδαιότητες η λωτοφαγία είναι ίσως το μοναδικό μέσον χώνεψης.

Επιμύθιο: Λωτό υπό προϋποθέσεις μπορεί να φάμε. Κουτόχορτο όμως δε μασάμε με τίποτα.