Κρότος πολύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν γύρω από το καθημαγμένο πτώμα του παιδαγωγικού μας (κατ’ ευφημισμό) συστήματος.
Ένα διαχρονικά προσφιλές θέμα το οποίο η αριστερά χρησιμοποιεί συνήθως για να μυθοποιεί την αποτελεσματικότητα του στείρου ακτιβισμού της και η δεξιά για να αποτρέπει την κοινή γνώμη από την παρακολούθηση άλλων επικοινωνιακά πιο επώδυνων ζητημάτων.
Δεν είναι τυχαία η χρονική περίοδος, που επιλέγεται κάθε χρόνο.
Δεν είναι τυχαία κάθε χρόνο λίγο προ των εξετάσεων η κινητικότητα των «αριστερών» κομμάτων και η εμπρηστικότητα των δηλώσεων του εκάστοτε Υπουργού.
Τα προβλήματα της παιδείας είναι πασίγνωστα, χιλιοειπωμένα και διαχρονικά.
Δεν αποτελούν ανοιξιάτικο φρούτο.
Ομοίως τα μεγαλεπήβολα σχέδια για την «αναβάθμιση» των Πανεπιστημίων δεν ωριμάζουν στους Υπουργικούς εγκεφάλους την ίδια περίοδο με τα κεράσια Βοδενών.
Γιατί λοιπόν η «αριστερά» δεν φροντίζει για την προώθηση των φοιτητικών αιτημάτων όλο τον υπόλοιπο χρόνο και γιατί η Κυβέρνηση δεν διαβουλεύεται με τους εκπαιδευτικούς παράγοντες τους λοιπούς μήνες του έτους;
Μήπως διότι ουδείς στην πραγματικότητα ενδιαφέρεται για άσκηση ουσιαστικής και συγκροτημένης πολιτικής, που θα μπορούσε πραγματικά να αντιμετωπίσει τα υπαρκτά προβλήματα;
Μήπως αντίθετα η συντήρηση μιας νοσηρής κατάστασης στην παιδεία εξυπηρετεί τις ένθεν κακείθεν πολιτικές σκοπιμότητες εις βάρος του μέλλοντος των παιδιών, αλλά και της χώρας γενικότερα;
Θεωρητικά η πολιτική είναι εργαλείο επίλυσης θεμάτων επιβίωσης και προόδου μιας κοινωνίας.
Στην πράξη όμως έχει μετατραπεί σε εργαλείο διαχείρισης, δηλαδή διαιώνισης προβλημάτων έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η αναγκαιότητα ύπαρξης των πολιτικών.
Το Κυπριακό, η ακρίβεια, η υγεία, η παιδεία έχουν θρέψει πολλές οικογένειες και γενεές πολιτικών και όσο δεν αντιμετωπίζονται ουσιαστικά θα συνεχίσουν να τις τρέφουν και στο μέλλον.
Δεν είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον εκ διαμέτρου αντίθετοι ιδεολογικά χώροι, η αριστερά και η δεξιά, να συνευρίσκονται σε ένα κοινό παραμύθι αναγωγής της ανωτάτης βαθμίδας εκπαίδευσης σε λυδία λίθο εξυγίανσης του συνολικά νοσούντος εκπαιδευτικού συστήματος;
Δεν γνωρίζει η κυβέρνηση ότι οι εισαγωγικές εξετάσεις είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα ή ορθότερα μια ανάξια μεγέθους μικροακαθαρσία στην επιφάνεια ενός απέραντου βόθρου;
Δεν γνωρίζει η εκ περιτροπής και κατά περιόδους «επαναστατημένη» αριστερά ότι η δήθεν δωρεάν παιδεία στην Ελλάδα στοιχίζει πανάκριβα και το κόστος της δύσκολα πλέον μπορεί να το αντέξει η μέση Ελληνική οικογένεια;
Γιατί επιμένουν να μας κοροϊδεύουν ασύστολα και μέχρι πότε θα παίζουν μπιλιάρδο στην πλάτη των αξιολύπητων παιδιών;
Η πραγματικότητα είναι ότι για την αναβάθμιση των σπουδών απαιτείται συνολικός ανασχεδιασμός του συνόλου των βαθμίδων εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο.
Για δε την καθιέρωση ενός συστήματος δωρεάν παιδείας απαιτείται κυρίως ένα επίπεδο διδασκαλίας και ένα σύστημα εξετάσεων, που θα καταργεί τα φροντιστήρια και τα λοιπά παραεκπεδευτικά κυκλώματα.
Αυτά τα δύο απλά πραγματάκια, που οι πολυπράγμονες πολιτικάντηδες, προσποιούνται ασυστόλως ότι αγνοούν, τα γνωρίζει το κάθε παιδί και ο κάθε γονιός σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας.
Παιδιά που έχουν οδηγηθεί σε απόγνωση, διότι πιέζονται να αναλώνονται σε εξαντλητική πολυετή μελέτη, προκειμένου να σπουδάσουν σε αντικείμενα άσχετα με την κλίση και τα ενδιαφέροντά τους. Σε σχολές που όλα τα κόμματα συμφωνούν ότι είναι χαμηλού επιπέδου. Για πτυχία, που όλα τα κόμματα συμφωνούν ότι είναι άνευ αξίας και θα τους προσφέρουν απλώς μια ευκαιρία εγγραφής …στον μακρύ κατάλογο των ανέργων.
Γονείς, που αναγκάζονται να ξεπουληθούν εν γνώσει του ότι οι ακραίες οικονομικές τους στερήσεις, είναι ουσιαστικά άνευ αντικρίσματος.
Εκσυγχρονισμός όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων.
Διάθεση των απαιτούμενων κονδυλίων για την αναβάθμιση και τη θωράκιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.
Κατάργηση της φροντιστηριακής παραπαιδείας.
Πλήρης ελευθερία δημιουργίας οποιασδήποτε μορφής Πανεπιστημίων μη κρατικών, ιδιωτικών, μη κερδοσκοπικών, κερδοσκοπικών και ότι άλλο μπορεί να φαντασθεί κανείς, υπό μία προϋπόθεση:
Σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο συγκεκριμένων κανόνων λειτουργίας και αυστηρής αξιολόγησης του συνόλου των πανεπιστημιακών σχολών, δημοσίων και ιδιωτικών καθώς και δημιουργία καταλόγου αξιολογικής κατάταξης των χορηγουμένων πτυχίων.
Δεν αντιλαμβάνονται οι πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων ότι αυτή είναι η μόνη οριστική, ρεαλιστική και σύγχρονη λύση.
Γιατί προσποιούνται άγνοια της πραγματικότητας;
Ο τελευταίος κάτοικος της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (και όχι μόνον) γνωρίζει πολύ καλά ότι οι ιδιωτικές σχολές και τα ξένα πανεπιστημιακά κουτσοπαραρτήματα αλωνίζουν ήδη στην εκπαιδευτική αγορά.
Και η δήθεν δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και κακής ποιότητας και πανάκριβη είναι.
Όσοι επομένως παίζουν την κολοκυθιά ιδιωτικά-κρατικά, δωρεάν-μη δωρεάν δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού.
Εξυπηρετούν τη συντήρηση ενός καθεστώτος, που ευνοεί την παραπαιδεία, την ασυδοσία των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που ούτως ή άλλως εισχωρούν καθημερινά από την πίσω πόρτα, την καθηγητική οικογενειοκρατία στα ΑΕΙ, τον ξενιτεμό δεκάδων χιλιάδων παιδιών και την οικονομική εξάντληση των μικρομεσαίων οικογενειών.
Και σ’ αυτό έχουν τις ατομικές τους ευθύνες και συγκεκριμένοι πολιτικοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίοι δέσμιοι των πανεπιστημιακών κύκλων, από τους οποίους κατά βάση προέρχονται εμπόδισαν το ΠΑΣΟΚ να υποστηρίξει θαρραλέα μια έντιμη, σοβαρή, ρεαλιστική και σύγχρονη πρόταση.
Αντίθετα μάλιστα βοήθησαν για εξυπηρέτηση δικών τους προσωπικών πολιτικών να διαστρεβλωθούν και να παρερμηνευθούν οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να παραμένει η χώρα σε εκπαιδευτικό τέλμα και οι γονείς και τα παιδιά σε εγκληματικό αδιέξοδο.
Για να γίνει δε απολύτως ξεκάθαρο το πόσο ασύστολα ψεύδονται όταν μιλούν για δωρεάν δημόσια παιδεία ας δούμε μερικά απλά στοιχεία.
Τα έξοδα αξιοπρεπούς διαβίωσης για ένα σπουδαστή στην Αγγλία, σε ένα καλού επιπέδου πανεπιστήμιο στα περίχωρα του Λονδίνου είναι:
Ετήσια δίδακτρα : 1200 λίρες
Ενοίκιο : 200 /μήνα (σε σπίτι με 4-5 συγκάτοικους).
Φαγητό κ.λ.π : 300 λίρες/μήνα
Όλα μαζί με βάση την σημερινή ισοτιμία της λίρας και υπολογισμένα σε μια δεκάμηνη διάρκεια αναγόμενη σε δωδεκάμηνη βάση είναι 643 € / μήνα.
Αν το Πανεπιστήμιο βρίσκεται σε μια επαρχιακή πόλη, τότε τα έξοδα διαβίωσης μειώνονται δραματικά.(π.χ το ενοίκιο μπορεί να κατέβει στις 80-100 λίρες/μήνα).
Σημειωτέον ότι τα Αγγλικά Πανεπιστήμια είναι κρατικά, παρά την αντίθετη ίσως ιδέα, που επικρατεί στη χώρα μας.
Ας κάνει τη σύγκριση και ας βγάλει τα συμπεράσματά του ο κάθε γονιός, που σπουδάζει παιδί εντός Ελλάδος, αλλά σε άλλη πόλη.
Και ας συνεκτιμήσει τα χρήματα, που έχει πληρώσει σε ιδιαίτερα και φροντιστήρια.
Το γεγονός ότι το παιδί του άλλο ήθελε να σπουδάσει και σε άλλη σχολή κατέληξε.
Την φήμη των ελληνικών πτυχίων συγκριτικά με τα ξένα.
Μήπως επομένως είναι καιρός να σταματήσει αυτή η κοροϊδία?
Μήπως η χώρα αξίζει ένα καλλίτερο σύστημα εκπαίδευσης και τα παιδιά μας ένα καλλίτερο μέλλον?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου