Μια απερίγραπτη ανατριχίλα, μια ηδονική αγαλλίαση, μια άφατη εθνική υπερηφάνεια πλημύρισε αναπάντεχα τις καρδιές εκατομμυρίων Ελλήνων στο άκουσμα της λυτρωτικής δήλωσης του Αντώνη Σαμαρά εξερχομένου του Πρωθυπουργικού Μεγάρου, ότι «επί τέλους τώρα γίνεται για πρώτη φορά διαπραγμάτευση» και κυρίως ότι είναι αποφασισμένος να συνεχίσει την προσπάθειά του.
Παρέλειψε να διευκρινίσει ο μέγας αυτός εθνικός μας ήρωας (ο επονομαζόμενος και "σπόγγος") πώς, περί τίνος και με ποιούς έκανε την διαπραγμάτευση. Αλλά βεβαίως αυτά είναι … λεπτομέρειες.
Διότι όπως έχει προσφυώς επισημανθεί πλειστάκις, όταν βρίσκεσαι εν τω μέσω μιας ευαίσθητης διαπραγμάτευσης δεν πρέπει να αποκαλύπτεις τα σχέδια, τα τρικ και την τακτική σου.
Εξ άλλου δε μικρή σημασία έχει αν βρίσκεσαι λάθος ώρα στο λάθος δωμάτιο και συζητάς με τους λάθος ανθρώπους. Δηλαδή τι πειράζει αν ο κος Σαμαράς ήταν στο σαλόνι του Μαξίμου και συζητούσε με τους ομολόγους του αρχηγούς των κομμάτων μνημονιακής συνεργασίας, ενώ η «διαπραγμάτευση» γινόταν με την τρόϊκα κάποια άλλη ώρα σε κάποιο άλλο σκοτεινό δωμάτιο;
Σε τελική ανάλυση σημασία δεν έχει τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά πώς το φαντασιώνεται κανείς.
Και στην σύγχρονη Ελλάδα πολιτική είναι η τέχνη του να επικοινωνείς την φαντασίωσή σου στον λαουτζίκο.
Κάπως έτσι άλλωστε μια ολόκληρη επικαιρότητα περιστρέφεται ως συνήθως σε λάθος θέμα.
Διότι το θέμα δεν είναι τι μέτρα ακριβώς θα μας επιβάλουν. Το ζήτημα είναι για ποιό άραγε λόγο θα μας συμβεί αυτό.
Περί αυτού όμως ελάχιστη έως καθόλου είναι η δημόσια συζήτηση.
Μας λένε απλώς ότι έτσι θα επιτύχουμε περικοπή του χρέους και θα πάρουμε και 130 εκατομμύρια για να παραμείνουμε στο ευρώ, να αποφύγουμε την χρεωκοπία και να πάμε σε εκλογές (;).
Δεν μας λένε ότι θα μας περικόψουν εκατό εκατομμύρια, αλλά στο καπάκι θα μας χρεώσουν με εκατόν τριάντα. Δεν μας λένε ότι τα εκατό που θα περικοπούν δεν θα είναι τόσο από ξένους δανειστές, που ή έχουν ξεφορτωθεί εγκαίρως τα ομόλογα ή τα έχουν αγοράσει σε εξευτελιστικές τιμές, αλλά από Ελληνικές τράπεζες και από ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Δεν μας λένε ότι από τα εκατόν τριάντα τα τριάντα είναι ούτως ή άλλως υπόλοιπο του προηγούμενου πακέτου, που καταχρηστικώς και αθετώντας την πρώτη συμφωνία καθυστέρησε να μας καταβάλει η τρόϊκα. Ότι τα τριανταεπτά θα δοθούν αμέσως στις ελληνικές τράπεζες για την «ανακεφαλαίωσή» τους. Ότι καμιά τριανταριά θα καταβληθούν στους ομολογιούχους για την συμμετοχή τους στο PSI. Ότι δεκαπέντε θα φύγουν για το περιβόητο ομόλογο του Μαρτίου, ενώ τα ψίχουλα που απομένουν καλύπτουν δεν καλύπτουν τα υπόλοιπα τοκοχρεολύσια του τρέχοντος έτους.
Δηλαδή «άνθρακες ο θησαυρός». Για άλλη μια φορά όλα αυτά τα δισεκατομμύρια θα διολισθήσουν μαγικά στις τσέπες των επιτηδείων και των συνεργατών τους, ενώ ο λαουτζίκος θα φορτωθεί με επαχθή χρέη μέχρι τρίτης γενεάς και στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν το επιτρέψουν οι εταίροι μας και οψέποτε γίνουν εκλογές θα του μείνει από τα τρία …ο Σαμαράς (Αυτό είναι μια ακόμη φαντασίωση του εθνικού διαπραματευτή μας του γνωστού με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «σπόγγος»).
Μα θα αναρωτηθεί κάποιος αν αληθεύουν όλα αυτά τότε ψέματα είπε ο κύριος αρχηγός της αξιωματικής συγκυβέρνησης εξερχόμενος του Πρωθυπουργικού μελάθρου και δηλώνοντας υπερηφάνως ότι πρώτη φορά έγινε διαπραγμάτευση;
Η απάντηση είναι όχι.
Ο φέρελπις αυτός φωστήρας της πολιτικής έλεγε αλήθεια.
Μόνο που παρεξηγήθηκαν οι δηλώσεις του. Αυτό που είπε ο άνθρωπος είναι ότι εισήλθε στο κλαμπ των εθνικών δια-πραματευτών και έβαλε την δική του σφραγίδα, με το ειδικό βάρος που διαθέτει, στην συντελούμενη ολοκληρωτική δια-πραμάτευση.
Πώς ήταν οι παλιοί πραματευτάδες, που γύρναγαν από ρούγα σε ρούγα και από παζάρι σε παζάρι και πούλαγαν την πραμάτεια τους;. Ε! ένα τέτοιο πράμα επί το μεγαλοπρεπέστερον βεβαίως-βεβαίως είναι οι εθνικοί μας πραματευτές, που εκτελούν το θεάρεστο έργο να γυρολογούν από εταίρο σε εταίρο και από «αγορές» σε «αγορές» και να ξεπουλούν τον εθνικό πλούτο, την δημόσια αλλά και την ιδιωτική περιουσία της χώρας.
Τώρα γιατί μίλησε για δια-πραγματευτές και όχι για πραματευτές;
Απλούστατα γιατί ο άνθρωπος ήθελε να ακριβολογήσει και το όλο αλισβερίσι δεν το κάνουν ως γνωστόν απ’ ευθείας οι τρείς κυβερνητικοί συνεταίροι, αλλά γίνεται διά του κου Παπαδήμου.
Ηθικόν δίδαγμα: Κατόπιν όλων αυτών που μας συμβαίνουν το μόνο, που μπορούμε να ευχηθούμε ως έθνος είναι "Θεός φυλάξοι" από τους εθνικούς (δια)πραματευτές.
Ας μη ξεχνάμε όμως και τον αρχαίο ημών πρόγονο, ο οποίος δεν παρέλειπε σε παρόμοιες περιπτώσεις να συμβουλεύει «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» (ή επί το μεταγενέστερον και χριστιανικότερον «Άη Νικόλα βόηθα με. Ταράξου να σε βοηθήσω…»).
Παρέλειψε να διευκρινίσει ο μέγας αυτός εθνικός μας ήρωας (ο επονομαζόμενος και "σπόγγος") πώς, περί τίνος και με ποιούς έκανε την διαπραγμάτευση. Αλλά βεβαίως αυτά είναι … λεπτομέρειες.
Διότι όπως έχει προσφυώς επισημανθεί πλειστάκις, όταν βρίσκεσαι εν τω μέσω μιας ευαίσθητης διαπραγμάτευσης δεν πρέπει να αποκαλύπτεις τα σχέδια, τα τρικ και την τακτική σου.
Εξ άλλου δε μικρή σημασία έχει αν βρίσκεσαι λάθος ώρα στο λάθος δωμάτιο και συζητάς με τους λάθος ανθρώπους. Δηλαδή τι πειράζει αν ο κος Σαμαράς ήταν στο σαλόνι του Μαξίμου και συζητούσε με τους ομολόγους του αρχηγούς των κομμάτων μνημονιακής συνεργασίας, ενώ η «διαπραγμάτευση» γινόταν με την τρόϊκα κάποια άλλη ώρα σε κάποιο άλλο σκοτεινό δωμάτιο;
Σε τελική ανάλυση σημασία δεν έχει τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά πώς το φαντασιώνεται κανείς.
Και στην σύγχρονη Ελλάδα πολιτική είναι η τέχνη του να επικοινωνείς την φαντασίωσή σου στον λαουτζίκο.
Κάπως έτσι άλλωστε μια ολόκληρη επικαιρότητα περιστρέφεται ως συνήθως σε λάθος θέμα.
Διότι το θέμα δεν είναι τι μέτρα ακριβώς θα μας επιβάλουν. Το ζήτημα είναι για ποιό άραγε λόγο θα μας συμβεί αυτό.
Περί αυτού όμως ελάχιστη έως καθόλου είναι η δημόσια συζήτηση.
Μας λένε απλώς ότι έτσι θα επιτύχουμε περικοπή του χρέους και θα πάρουμε και 130 εκατομμύρια για να παραμείνουμε στο ευρώ, να αποφύγουμε την χρεωκοπία και να πάμε σε εκλογές (;).
Δεν μας λένε ότι θα μας περικόψουν εκατό εκατομμύρια, αλλά στο καπάκι θα μας χρεώσουν με εκατόν τριάντα. Δεν μας λένε ότι τα εκατό που θα περικοπούν δεν θα είναι τόσο από ξένους δανειστές, που ή έχουν ξεφορτωθεί εγκαίρως τα ομόλογα ή τα έχουν αγοράσει σε εξευτελιστικές τιμές, αλλά από Ελληνικές τράπεζες και από ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Δεν μας λένε ότι από τα εκατόν τριάντα τα τριάντα είναι ούτως ή άλλως υπόλοιπο του προηγούμενου πακέτου, που καταχρηστικώς και αθετώντας την πρώτη συμφωνία καθυστέρησε να μας καταβάλει η τρόϊκα. Ότι τα τριανταεπτά θα δοθούν αμέσως στις ελληνικές τράπεζες για την «ανακεφαλαίωσή» τους. Ότι καμιά τριανταριά θα καταβληθούν στους ομολογιούχους για την συμμετοχή τους στο PSI. Ότι δεκαπέντε θα φύγουν για το περιβόητο ομόλογο του Μαρτίου, ενώ τα ψίχουλα που απομένουν καλύπτουν δεν καλύπτουν τα υπόλοιπα τοκοχρεολύσια του τρέχοντος έτους.
Δηλαδή «άνθρακες ο θησαυρός». Για άλλη μια φορά όλα αυτά τα δισεκατομμύρια θα διολισθήσουν μαγικά στις τσέπες των επιτηδείων και των συνεργατών τους, ενώ ο λαουτζίκος θα φορτωθεί με επαχθή χρέη μέχρι τρίτης γενεάς και στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν το επιτρέψουν οι εταίροι μας και οψέποτε γίνουν εκλογές θα του μείνει από τα τρία …ο Σαμαράς (Αυτό είναι μια ακόμη φαντασίωση του εθνικού διαπραματευτή μας του γνωστού με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «σπόγγος»).
Μα θα αναρωτηθεί κάποιος αν αληθεύουν όλα αυτά τότε ψέματα είπε ο κύριος αρχηγός της αξιωματικής συγκυβέρνησης εξερχόμενος του Πρωθυπουργικού μελάθρου και δηλώνοντας υπερηφάνως ότι πρώτη φορά έγινε διαπραγμάτευση;
Η απάντηση είναι όχι.
Ο φέρελπις αυτός φωστήρας της πολιτικής έλεγε αλήθεια.
Μόνο που παρεξηγήθηκαν οι δηλώσεις του. Αυτό που είπε ο άνθρωπος είναι ότι εισήλθε στο κλαμπ των εθνικών δια-πραματευτών και έβαλε την δική του σφραγίδα, με το ειδικό βάρος που διαθέτει, στην συντελούμενη ολοκληρωτική δια-πραμάτευση.
Πώς ήταν οι παλιοί πραματευτάδες, που γύρναγαν από ρούγα σε ρούγα και από παζάρι σε παζάρι και πούλαγαν την πραμάτεια τους;. Ε! ένα τέτοιο πράμα επί το μεγαλοπρεπέστερον βεβαίως-βεβαίως είναι οι εθνικοί μας πραματευτές, που εκτελούν το θεάρεστο έργο να γυρολογούν από εταίρο σε εταίρο και από «αγορές» σε «αγορές» και να ξεπουλούν τον εθνικό πλούτο, την δημόσια αλλά και την ιδιωτική περιουσία της χώρας.
Τώρα γιατί μίλησε για δια-πραγματευτές και όχι για πραματευτές;
Απλούστατα γιατί ο άνθρωπος ήθελε να ακριβολογήσει και το όλο αλισβερίσι δεν το κάνουν ως γνωστόν απ’ ευθείας οι τρείς κυβερνητικοί συνεταίροι, αλλά γίνεται διά του κου Παπαδήμου.
Ηθικόν δίδαγμα: Κατόπιν όλων αυτών που μας συμβαίνουν το μόνο, που μπορούμε να ευχηθούμε ως έθνος είναι "Θεός φυλάξοι" από τους εθνικούς (δια)πραματευτές.
Ας μη ξεχνάμε όμως και τον αρχαίο ημών πρόγονο, ο οποίος δεν παρέλειπε σε παρόμοιες περιπτώσεις να συμβουλεύει «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» (ή επί το μεταγενέστερον και χριστιανικότερον «Άη Νικόλα βόηθα με. Ταράξου να σε βοηθήσω…»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου