Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Το κόμμα καταντάει καθρέπτης του ηγέτη και του μοιάζει…

Σύμφωνα με δημοσίευμα των ΝΕΩΝ ο κος Ευάγγελος Βενιζέλος προκειμένου να τονώσει το καταρρέον ψυχολογικό φρόνημα των βουλευτών του κόμματός του, τους διένειμε ένα non paper όπου μεταξύ των άλλων προέβη στην παραδοχή ότι  αυτό που συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ συνιστά «έναν συναισθηματικό, ηθικό, πολιτικό και εκλογικό ακρωτηριασμό, που το ΠΑΣΟΚ υφίσταται στο όνομα της σωτηρίας της χώρας».

Ο συλλογισμός αυτός του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών είναι εξαιρετικά ευφυής και ιδιαίτερα  εύστοχος (στο διαπιστωτικό του σκέλος), ιδίως αν τον κατανοήσουμε πρωτευόντως στην πανευρωπαϊκή και δευτερευόντως στην εσωκομματική του διάσταση.
Διότι πράγματι η ΕΕ, κυρίως σε επίπεδο πολιτικής της ηγεσίας, έχει περιέλθει σε μια πλήρη συναισθηματική αναισθησία, ένα πρωτόφαντο ηθικό αμοραλισμό, ένα θεσμικό και ιδεολογικό ακρωτηριασμό ναζιστικών προδιαγραφών εν ονόματι μιας δήθεν δημοσιονομικής πειθαρχίας, η οποία στην πραγματικότητα αποσκοπεί στην κερδοσκοπία συγκεκριμένων κύκλων και την επαγγελματική ανέλιξη συγκεκριμένων ατόμων.
Τουταυτό τηρουμένων των αναλογιών ισχύει και για όλα ανεξαιρέτως τα κυβερνώντα  ή εν δυνάμει κυβερνητικά Ευρωπαϊκά κόμματα, μηδέ των ελληνικών εξαιρουμένων.

Ειδικότερα δε σε ό,τι αφορά στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι συμπτωματικά ο συναισθηματικός, ηθικός, πολιτικός και εκλογικός ακρωτηριασμός του, εδραζόμενος σε ένα απόλυτο ιδεολογικό μηδενισμό, υπήρξε εξαιρετικά βολικός για την προσαρμογή του κόμματος στην πολιτική μετριότητα,  συγκεκριμένων διεκδικητών της αρχηγίας του, καθιστώντας αυτό το κόμμα ένα επονείδιστο εξάμβλωμα της νεότερης πολιτικής ιστορίας, αλλά εξυπηρετώντας συγκυριακά τουλάχιστον τις προσωπικές στρατηγικές αυτών, οι οποίοι φρόντισαν να το ακρωτηριάσουν.

Διότι είναι πέραν πάσης αμφιβολίας  ότι ο αρχηγός οποιουδήποτε κομματικού μορφώματος οφείλει να εκφράζει «το όλον κόμμα». 
Όμως στη βάση αυτής της αναγκαιότητας στην παρούσα πολιτικά  διαστροφική ιστορική περίοδο, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις πολιτικές φιλοδοξίες  τους, διάφοροι πολιτικοί νάνοι επιλέγουν να προσαρμόζουν τα κόμματα-στόχους στην ατομική τους μικρότητα, συγκροτώντας  τις κατάλληλες συμμαχίες σε πανευρωπαϊκό, εθνικό  και εσωκομματικό επίπεδο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: