Πλακατζήδες Υπουργοί.

Παλιά οι πολιτικοί μας είχαν οράματα, φιλόδοξους στόχους, ιδεολογικά πρότυπα.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι σημερινοί πολιτικοί είναι προσγειωμένοι , ρεαλιστές και προπάντων απαλλαγμένοι από ιδεολογικές «εμμονές».
Προσαρμόζονται εύκολα στο «ευρωπαϊκό» μοντέλο διακυβέρνησης, δεν έχουν απαιτήσεις από τον εαυτό τους, δεν έχουν σοβαρή αποτελεσματικότητα, έχουν όμως μεγάλη πλάκα.

Παράδειγμα ο κος Χρυσοχοΐδης. Τριάντα μήνες  υποδειγματικός συνεργάτης της τρόΐκας και στηλοβάτης της τηλεοπτικής προπαγάνδας περί την εθνοσωτήρια αναγκαιότητα του αρχικού μνημονίου. Και αφού του πήρε δυόμιση χρόνια να πάρει χαμπάρι ότι ο κόσμος δυσανασχετεί, τι είπε για να αποφύγει την λαϊκή κατακραυγή; Ότι δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο,  που όμως εφάρμοζε πιστά και προπαγάνδιζε επισταμένα από κανάλι σε κανάλι.
Και χθες πάλι για να αντικρούσει τις επικρίσεις του κου Ρέσλερ, ο οποίος τον κατηγόρησε για αναποτελεσματικότητα και αναβλητικότητα, τι βρήκε ο ανεκδιήγητος κος Χρυσοχοΐδης να βγει να πει στην κα Τρέμη;
 Ότι δεν ευσταθούν οι κατηγορίες του Γερμανού ομολόγου του καθ’ όσον συνεργάζεται δραστήρια με τους Γερμανούς παράγοντες και βρίσκεται σε καλό δρόμο η δημιουργία ενός ειδικού χρηματοδοτικού οργανισμού, ώστε τουλάχιστον οι Γερμανικές εταιρίες, που θα έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, να μην υποστούν τα προβλήματα του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Με απλά λόγια ο Έλληνας Υπουργός Ανάπτυξης μας λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι περίπου συνωμοτεί με τους Γερμανούς, έτσι ώστε να υπονομεύσει όχι απλώς την ανταγωνιστικότητα, αλλά την ίδια την βιωσιμότητα των εγχώριων επιχειρήσεων. Σε μια χρονική στιγμή που η έλλειψη ρευστότητας είναι η πλέον δολοφονική αντιξοότητα για τους Έλληνες επιχειρηματίες αυτό που μεθοδεύουν οι Γερμανοί με τον κο Υπουργό μας δεν είναι απλώς συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Είναι το απόλυτο όπλο ολικής εξόντωσης της ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Μεγάλη πλάκα…

Δείτε όμως και την κα Διαμαντοπούλου. Λαμπρό αστέρι της πολιτικής μας σκηνής την τελευταία δεκαπενταετία.
Στον αντίποδα του κου Χρυσοχοΐδη είναι ιδιαιτέρως διαβαστερή. Έχει μάλιστα παρακολουθήσει και ειδικά σεμινάρια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και άλλα ευαγή ιδρύματα, όπως π.χ στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ.
Τα έχει κάνει σαλάτα με τα σχολικά βιβλία. Έχει περιάγει σε νευρική κρίση τα Πανεπιστήμια. Δεν έχει ακόμη καταφέρει να προσφέρει ούτε ένα σάντουϊτς σε μικρούς μαθητές, που λιμοκτονούν.
Διακρίνεται όμως από μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της και ως εκ τούτου έχει και απεριόριστη επιείκεια για τις πράξεις και τις παραλήψεις της.
Επιείκεια που δεν διαθέτει όταν πρόκειται για μαθητές, που μουντζώνουν τους προεστούς της Ελληνικής πολιτείας. 
Έσπευσε λοιπόν να ζητήσει  την παραδειγματική τιμωρία των ταλαίπωρων παιδιών, που στην παρέλαση των Ιωαννίνων τόλμησαν να μουντζώσουν τους επισήμους, με την αιτιολογία ότι «Είμαστε μια χώρα που έχουμε ξεχάσει ότι πρέπει να υπάρχουν και η αμοιβή και η ποινή όταν υπάρχει θέμα». «Καταλαβαίνω την οργή των νέων παιδιών, (λέει η κα Υπουργός) καταλαβαίνω κάθε εκδήλωση η οποία είναι στα πλαίσια της δημοκρατίας και του ήθους μιας κοινωνίας, το ήθος της Ελλάδας δεν είναι να γυρίζει κάποιος και να μουτζώνει τον πρέσβη, τον δήμαρχο, οτιδήποτε, οποιονδήποτε …».

Μη μου πείτε ότι δεν έχει πλάκα…
 Καταλαβαίνει όλα αυτά  και δεν καταλαβαίνει ότι με αυτό το έωλο και ρηχό σκεπτικό ο καθένας νομιμοποιείται να της πεί:

Καταλαβαίνουμε Εξοχοτάτη τα παράπονά σας για την αργοπορία του ελεγκτικού συνεδρίου, αλλά υπάρχει θέμα με την αδυναμία σας να εξασφαλίσετε εγκαίρως τα σχολικά βιβλία.
Καταλαβαίνουμε τη θλίψη σας για τα παιδιά που λιποθυμούν, όμως υπάρχει θέμα με την ανικανότητά σας να ξεκινήσετε ένα στοιχειώδες συσσίτιο, που εδώ και ένα μήνα εξαγγείλατε.
Καταλαβαίνουμε την συντριπτική πλειοψηφία με την οποία ψηφίστηκε ο νόμος σας για την Ανωτάτη εκπαίδευση, αλλά στα Πανεπιστήμια υπάρχει θέμα
Καταλαβαίνουμε την εντιμότητά σας, αλλά η αδυναμία σας να καταλογίσετε ευθύνες σε διάφορους λυμεώνες του δημόσιου πλούτου αποτελεί θέμα 
Καταλαβαίνουμε την εμμονή σας να «σώζετε» και να ξανασώζετε την Ελλάδα, αλλά με τον τρόπο που  το μεθοδεύετε υπάρχει θέμα.

Στα πόσα «θέματα» αλήθεια καίγεται ένας Έλληνας θεματοποιός Υπουργός;

Και η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι αυτοί οι Υπουργοί, που σημειωτέον  δεν θεωρούνται από τους χειρότερους, τάσσονται και οι δύο αναφανδόν υπέρ της επ’ αόριστον αναβολής των εκλογών, διότι προφανώς δεν μπορούν να φαντασθούν επιτεύξιμη την «σωτηρία» της Ελλάδας χωρίς την δική τους συμβολή ή μάλλον αρνούνται να διανοηθούν τους εαυτούς τους στερημένους υπουργικού θώκου.
Μεγάλη πλάκα...
 
Υ.Γ :  Εύλογη απορία:
Στις πόσες πλάκες ένα μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου από πλακατζής Υπουργός γίνεται …Υπουργός της πλάκας;