Ο Λένιν πριν από την Οκτωβριανή επανάσταση, τον καιρό που ακόμα οι μπολσεβίκοι συμμετείχαν στη Ρωσική Δούμα, συνήθιζε να επισημαίνει στους συντρόφους του, ότι εάν τους χειροκροτούσαν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, όφειλαν να ψάξουν να βρουν ποιο λάθος είχαν κάνει.
Είχε απόλυτο δίκιο.
Κατ’ αντιδιαστολή μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι αν οι εχθροί σου σε κατηγορούν, τότε μάλλον βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο.
Υπό αυτή την έννοια ο ορυμαγδός καταγγελιών εναντίον του Υπουργού ανάπτυξης αρχικά από τον Γερμανό ομόλογό του κο Ρέσλερ και στη συνέχεια από το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών, μόνο ως εύσημα μπορούν να θεωρηθούν γα τον κο Χρυσοχοΐδη.
Και οι δύο αυτοί παράγοντες της Γερμανικής πολιτικής σκηνής, που διακρίνονται για τις νεοφιλελεύθερες και ανθελληνικές εμμονές τους, κατηγορούν τον Έλληνα Υπουργό Ανάπτυξης, ότι παρά τις ενθουσιώδεις υποσχέσεις του κωλυσιεργεί απαράδεκτα στην εφαρμογή της συμβάσεως, που συνήψε με τον κο Ρέσλερ πέρυσι.
Μια σύμβαση που, αν κρίνουμε από τα όσα ελάχιστα έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς, αποτελεί ένα κατάπτυστο εργαλείο άλωσης της ελληνικής οικονομίας από τις Γερμανικές πολυεθνικές, για τις οποίες προβλέπει την δημιουργία ειδικού προνομιακού περιβάλλοντος εις βάρος όσων άλλων ανταγωνιστών τους δραστηριοποιούνται ήδη ή θα επεδίωκαν στο μέλλον να επενδύσουν στην χώρα μας.
Μεταξύ των άλλων προβλέπεται η δημιουργία ειδικών επιχειρηματικών ζωνών με ειδικό εργασιακό και διοικητικό καθεστώς, ειδική αναπτυξιακή τράπεζα για την κατ’ εξαίρεση χρηματοδότηση Γερμανικών εταιριών, «φαστ τρακ» για την ανεξέλεγκτη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα και Κύριος οίδε τι άλλα προνόμια, που να τις καθιστούν όχι απλώς προνομιούχες, αλλά εντελώς ακαταγώνιστες. Ένα είδος κράτους εν κράτει.
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι αυτή η συμφωνία αποτελεί μνημείο εγκαθιδρύσεως καθεστώτος νομίμου αθέμιτου ανταγωνισμού και ότι είναι μαθηματικώς βέβαιο πως η τυχόν υλοποίησή της θα αποτελούσε ταφόπετρα της Ελληνικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, σε οποιοδήποτε τομέα υπήρχε ενδιαφέρον δραστηριοποίησης αντίστοιχης Γερμανικής εταιρίας.
Επομένως δεν έχουμε παρά να συγχαρούμε τον κο Χρυσοχοΐδη για την αδράνειά του αυτή και να τον ενθαρρύνουμε να συνεχίσει την «λευκή απεργία» του σε πείσμα των Γερμανικών αρπακτικών.
Θα συμβουλεύαμε μάλιστα να αποφύγει διαψεύσεις των εις βάρος του καταγγελλομένων από Γερμανικά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να βελτιώσει την εικόνα του στο εσωτερικό, όπου η δημοτικότητά του το τελευταίο διάστημα δεν βρίσκεται στα καλλίτερα της επίπεδα.
Είχε απόλυτο δίκιο.
Κατ’ αντιδιαστολή μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι αν οι εχθροί σου σε κατηγορούν, τότε μάλλον βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο.
Υπό αυτή την έννοια ο ορυμαγδός καταγγελιών εναντίον του Υπουργού ανάπτυξης αρχικά από τον Γερμανό ομόλογό του κο Ρέσλερ και στη συνέχεια από το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών, μόνο ως εύσημα μπορούν να θεωρηθούν γα τον κο Χρυσοχοΐδη.
Και οι δύο αυτοί παράγοντες της Γερμανικής πολιτικής σκηνής, που διακρίνονται για τις νεοφιλελεύθερες και ανθελληνικές εμμονές τους, κατηγορούν τον Έλληνα Υπουργό Ανάπτυξης, ότι παρά τις ενθουσιώδεις υποσχέσεις του κωλυσιεργεί απαράδεκτα στην εφαρμογή της συμβάσεως, που συνήψε με τον κο Ρέσλερ πέρυσι.
Μια σύμβαση που, αν κρίνουμε από τα όσα ελάχιστα έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς, αποτελεί ένα κατάπτυστο εργαλείο άλωσης της ελληνικής οικονομίας από τις Γερμανικές πολυεθνικές, για τις οποίες προβλέπει την δημιουργία ειδικού προνομιακού περιβάλλοντος εις βάρος όσων άλλων ανταγωνιστών τους δραστηριοποιούνται ήδη ή θα επεδίωκαν στο μέλλον να επενδύσουν στην χώρα μας.
Μεταξύ των άλλων προβλέπεται η δημιουργία ειδικών επιχειρηματικών ζωνών με ειδικό εργασιακό και διοικητικό καθεστώς, ειδική αναπτυξιακή τράπεζα για την κατ’ εξαίρεση χρηματοδότηση Γερμανικών εταιριών, «φαστ τρακ» για την ανεξέλεγκτη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα και Κύριος οίδε τι άλλα προνόμια, που να τις καθιστούν όχι απλώς προνομιούχες, αλλά εντελώς ακαταγώνιστες. Ένα είδος κράτους εν κράτει.
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι αυτή η συμφωνία αποτελεί μνημείο εγκαθιδρύσεως καθεστώτος νομίμου αθέμιτου ανταγωνισμού και ότι είναι μαθηματικώς βέβαιο πως η τυχόν υλοποίησή της θα αποτελούσε ταφόπετρα της Ελληνικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, σε οποιοδήποτε τομέα υπήρχε ενδιαφέρον δραστηριοποίησης αντίστοιχης Γερμανικής εταιρίας.
Επομένως δεν έχουμε παρά να συγχαρούμε τον κο Χρυσοχοΐδη για την αδράνειά του αυτή και να τον ενθαρρύνουμε να συνεχίσει την «λευκή απεργία» του σε πείσμα των Γερμανικών αρπακτικών.
Θα συμβουλεύαμε μάλιστα να αποφύγει διαψεύσεις των εις βάρος του καταγγελλομένων από Γερμανικά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να βελτιώσει την εικόνα του στο εσωτερικό, όπου η δημοτικότητά του το τελευταίο διάστημα δεν βρίσκεται στα καλλίτερα της επίπεδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου