Σαλτιμπάγκοι πολιτικοί και κομπογιαννίτες οικονομολόγοι πλησιάζουν στην ημερομηνία λήξεως.

Όσο οι μήνες κυλούν γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό ότι η οικονομική κρίση δεν ήταν ούτε απρόβλεπτη, ούτε αναπόφευκτη, όπως αρχικά οι υπαίτιοι για την δημιουργία της επιχείρησαν να μας πείσουν.
Η παγκόσμια επιχειρηματική, τραπεζική και πολιτική ελίτ, εάν δεν σχεδίασε την πρόκληση  και δεν επιδίωξε την εξάπλωση και εμβάθυνση της κρίσης, πάντως παρότι εγνώριζε εγκαίρως την επαπειλούμενη επέλευσή της απέφυγε επιμελώς να πράξει τα δέοντα για την αποφυγή της.
 

Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα ότι η περιβόητη οικονομική κρίση μπορεί να έχει συνθλίψει το πενιχρό εισόδημα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά ουδόλως έχει επηρεάσει το υψηλό βιοτικό  επίπεδο του διεθνούς οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.
Τουναντίον μάλιστα πολυεθνικές εταιρείες, αδίστακτοι τραπεζίτες και ανερμάτιστοι πολιτικοί  απολαμβάνουν λαμπρής σταδιοδρομίας  μεσούσης της παγκόσμιας οικονομικής καταιγίδας.
Η εμμονή τους δε στην εφαρμογή μιας ενορχηστρωμένης και εναρμονισμένης τακτικής, που διαιωνίζει την ύφεση και εξασφαλίζει την μαζική εξαθλίωση των ευρέων λαϊκών στρωμάτων, αποδεικνύει με ασφάλεια ότι τουλάχιστον κάποιοι συγκεκριμένοι ληστρικοί επιχειρηματικοί όμιλοι με την συνεργασία τσαρλατάνων τραπεζιτών και σαλτιμπάγκων πολιτικών έχουν βρει τον τρόπο να κερδοσκοπούν ασύστολα, επενδύοντας στην μαζική εξαθλίωση των λαών της Ευρώπης και όλου του πλανήτη.
 

Δεν είναι τυχαίο ότι η χρεωκοπία κρατών αποτελεί κερδοσκοπικό εργαλείο συγκεκριμένων «επενδυτικών» κεφαλαίων, που στοχεύουν όχι απλώς στην αξιοποίηση ειδικών χρηματιστηριακών προϊόντων, αλλά και στην επιχειρηματική «αξιοποίηση» δημοσίου, ορυκτού και παραγωγικού πλούτου.
Δεν είναι τυχαίο, που στο βωμό της εφαρμογής εναρμονισμένων υφεσιακών πολιτικών εξευτελίζονται και απομακρύνονται κακήν κακώς εκλεγμένες κυβερνήσεις και αντικαθίστανται από δοτές, συνθλίβονται υπεραιωνόβιοι δημοκρατικοί θεσμοί, καταργούνται κρατικές κυριαρχίες.
 Δεν είναι τυχαίο ότι το ίδιο συμβαίνει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου τίθενται  στο περιθώριο τα θεσμικά όργανα και υποκαθίστανται από παραθεσμικά διευθυντήρια τύπου Μερκοζί, τριανδρίες ανδρεικέλων τύπου Ρομπάι -Γιούνκερ-Μπαρόζο και διάφορες άλλες βολικές γραφειοκρατικές καρικατούρες.
 

Αυτό που δεν έχουν ίσως επιμετρήσει και αξιολογήσει σωστά στο πλάνο πανευρωπαϊκής ανθρωπιστικής καταστροφής που έχουν θέσει σε εφαρμογή, είναι η ταχύτητα αυτοσυνειδησίας των ευρωπαϊκών λαών, η ραγδαίως προϊούσα συναντίληψη της απειλής που αντιμετωπίζουν και η εντεύθεν φυσική αντίδραση, που ήδη επέρχεται και οσονούπω θα προσλάβει διαστάσεις ανεξέλεγκτης χιονοστιβάδας.
Σύντομα οι οικονομικοί εκβιασμοί και η ενορχηστρωμένη τρομοκρατία δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα απέναντι σε κοινωνίες, οι οποίες δεν θα έχουν να χάσουν τίποτε παραπάνω από την καθολική τους εξαθλίωση.