Τάραξαν για τα καλά την ούτως ή άλλως φουρτουνιασμένη θάλασσα της ΝΔ οι κινήσεις του κ. Μανώλη.
Βέβαια αν ο κ. Μανώλης ευθύνεται για την τρικυμία η ηγετική ομάδα ευθύνεται που τα έχει κάνει προηγουμένως θάλασσα. Βλέπετε κάθε τρικυμία θέλει τη θάλασσά της…
Στο θέατρο του παραλόγου, που μας προσφέρει η ΝΔ τα τελευταία πέντε χρόνια ο κ. Μανώλης υπήρξε συχνά guest star σε διάφορα (κυρίως) τηλεοπτικά επεισόδια, αλλά ποτέ δεν υπήρξε σκηνοθέτης.
Καθώς ποτέ δεν επέδειξε αρχηγικές τάσεις, δεν έγινε ποτέ πρωταγωνιστής.
Καθιερώθηκε ως ένας ρολίστας για δεύτερους και τρίτους ρόλους μικρής διάρκειας.
Ένας ιδιόρρυθμος καρατερίστας, από αυτούς που είναι απαραίτητοι σε κάθε κόμμα για να συγκρατούν τους ψηφοφόρους, που έχουν απογοητευθεί από την ανεπάρκεια των πρωτοκλασάτων.
Βασικός καμβάς των πολιτικών παρεμβάσεων του δευτεραγωνιστή η ανέξοδη (τζάμπα) μαγκιά του «αγανακτισμένου» λεβέντη, που ζει για μια υπόληψη, που τα λέει έξω από τα δόντια και που είναι έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα αν είναι για το καλό του λαού.
Έτοιμος ανά πάσα στιγμή να τα βροντήξει, αλλά πάντα επιδεικνύοντας αξιέπαινη αυτοσυγκράτηση την τελευταία στιγμή…
Το κλασικό πρόβλημα με τους ρολίστες αυτού του τύπου είναι όταν μετά από μακροχρόνια επανάληψη ταυτίζονται υπαρξιακά με την περσόνα του ρόλου.
Λίγο οι καλοθελητές οι δημοσιογράφοι, που σε κράζουνε ότι πάλι θα στρίψεις την τελευταία στιγμή, λίγο που ο θίασος παραξεύτισε και οδεύει προς διάλυση, ο ρολίστας δεν χρειάζεται πολύ να γαντζωθεί από τη δημόσια εικόνα του ρόλου, που υποδύεται τόσα χρόνια, θεωρώντας ότι είναι το μοναδικό σωσίβιο, που του απομένει.
Όμως σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς η ανάδειξη της λεβεντιάς του κ. Μανώλη συνεπάγεται την περίπου δημόσια διαπόμπευση του κόμματός του.
Και ήταν αναπόφευκτο οι δηλώσεις του να είναι βαριές κι ασήκωτες.
Στην ουσία συνέτριψε το επικοινωνιακό προσωπείο της ΝΔ σε όλες του τις πτυχές.
Με την πρότασή του για σύσταση νέου κόμματος παραδέχθηκε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι τελειωμένη υπόθεση.
Με την υπόδειξή του το νέο κόμμα να έχει άλλο όνομα, άλλα σύμβολα, ουσιαστικά ομολόγησε ότι η πενταετία, που πέρασε, έκανε απεχθή για το μέσο πολίτη ακόμα και το όνομα και το σύμβολο.
Με την πρότασή του να επανδρωθεί το νέο κόμμα από αδιάφθορους πολιτικούς, είναι σαν να ομολογεί ότι η κυβερνώσα παράταξη έχει στους κόλπους της αρκετούς διεφθαρμένους πολιτικούς.
Και όλα αυτά την ώρα, που ο πρωθυπουργός έχει διαβεβαιώσει ο ίδιος τον Ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχουν πουθενά ποινικές ευθύνες, ότι ουδείς έχει χρηματισθεί, ότι τα σκάνδαλα περιορίζονται μόνο σε κατώτερους διοικητικούς και πάντως μη κομματικούς μηχανισμούς.
Αν αναλογισθεί κανείς ότι πριν λίγα χρόνια αποπέμφθηκε βουλευτής από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ μόνο διότι τόλμησε να πει ότι σε όλα τα κόμματα μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι ακατάλληλοι, καταλαβαίνει εύκολα τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει ο κ. Καραμανλής.
Οι κινήσεις του Αρκάδα βουλευτή είτε προέρχονται από ιερή αγανάκτηση είτε από προσωπική υστεροβουλία δεν παύουν να έχουν δημιουργήσει ένα γόρδιο δεσμό από επικοινωνιακές, κομματικές και πολιτικές περικοκλάδες.
Ο «αποκεφαλισμός» του Βουλευτή συνεπιφέρει την πτώση της Κυβέρνησης.
Η ανοχή στο Βουλευτή σημαίνει συνομολόγηση των σκληρών ομολογιών, που περιέχουν οι δηλώσεις του.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα…
Όπως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο οι γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται. Μόνο κόβονται.
Και στην συγκεκριμένη περίπτωση το μόνο πρόσφορο σπαθί είναι οι εκλογές.
Το ερώτημα είναι αν αυτό είναι ένα σπαθί, που ο Πρωθυπουργός διαθέτει το σθένος να χρησιμοποιήσει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου