Αν οι ιστορικοί του μέλλοντος θελήσουν να δώσουν τον ορισμό της πολιτικής βασιζόμενοι στις δηλώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού, αλλά ενδεχομένως και πολλών άλλων ομολόγων του, θα καταλήξουν, φοβούμαι, πάνω- κάτω στην εξής διατύπωση:
Πολιτική περί το 2010 ήταν η τέχνη να λες ανακρίβειες και ανούσιες κοινοτυπίες με βαρύγδουπο τρόπο.
Παρακολουθώντας την συμμετοχή του κ. Πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι η χώρα μας μάλλον δεν συνέβαλε σημαντικά στον συγκεκριμένο ενδοκοινοτικό διάλογο.
Αυτό καταλάβαμε από το ρεπορτάζ, αυτό εισπράξαμε από το κοινό ανακοινωθέν, αυτό συμπεραίναμε από την συνέντευξη στους δημοσιογράφους.
Όμως μαθαίνοντας το περιεχόμενο της επίσημης ενημέρωσης του Προέδρου της Δημοκρατίας για τα αποτελέσματα της συνόδου και ιδιαίτερα διαβάζοντας τη σχετική δήλωση του κ. Καραμανλή εξερχομένου από το Προεδρικό Μέγαρο, κυριολεκτικά κοντέψαμε προς στιγμήν…να πάρουμε το μυαλό στο χέρι…. (Ζητώ συγγνώμη για την vulgaire έκφραση).
Για να έχουμε πλήρη την απόλαυση του σύγχρονου πολιτικού λόγου αντιγράφω από την ιστοσελίδα της Νέας Δημοκρατίας τη δήλωση του κ. Πρωθυπουργού:
«Ενημέρωσα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και τα συμπεράσματά του.
Για μας, όπως είναι γνωστό, το καίριο, το κρίσιμο θέμα αυτού του Συμβουλίου ήταν το μεγάλο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Με δική μας πρωτοβουλία συζητήθηκε διεξοδικά και ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις:
- Πρώτον: Να ενισχυθεί ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να ενδυναμωθεί ο ρόλος της FRONTEX .
- Δεύτερον: Να υπάρξει έμπρακτη κοινοτική αλληλεγγύη μεταξύ όλων των κρατών-μελών και δίκαιη κατανομή των βαρών.
- Τρίτον: Να υπογραφούν συμφωνίες επανεισδοχής της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τις χώρες προέλευσης και διέλευσης των λαθρομεταναστών.
- Τέταρτον: Μέχρι να υπογραφούν αυτές οι συμφωνίες, ισχύουν και πρέπει να εφαρμοστούν πλήρως οι συμφωνίες και τα πρωτόκολλα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, μεταξύ χωρών προέλευσης και διέλευσης (όπως είναι η Λιβύη, η Τουρκία) σε διμερές επίπεδο, με χώρες που δέχονται κύματα ή μεγάλη ροή λαθρομεταναστών, όπως είναι η χώρα μας, όπως είναι η Ελλάδα.»….
Από άποψη μορφής δεν χωράει αντίρρηση έχουμε ένα εξαιρετικό παράδειγμα σύγχρονου πρωθυπουργικού λόγου.
Περίτεχνος, γλαφυρός, χορταστικός, αλλά κυρίως επιβλητικός με λελογισμένη χρήση του πληθυντικού μεγαλοπρεπείας.
Από άποψη περιεχομένου όμως κάτι σαν μαγική εικόνα χωρίς εικόνα…
Διότι ας δούμε τι απομένει αν προσπαθήσουμε να ξεφλουδίσουμε τις βαρύγδουπες διατυπώσεις.
Για μας, λέει ο κ. Πρωθυπουργός, το καίριο, το κρίσιμο θέμα αυτού του Συμβουλίου ήταν το μεγάλο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.
Αυτό το για μας (πληθυντικός μεγαλοπρεπείας) λοιπόν πρέπει να το αξιολογήσουμε ως δείγμα ειλικρίνειας και αυτογνωσίας. Πράγματι όπως σωστά είχαμε καταλάβει από την πρώτη στιγμή κρίσιμο θέμα ήταν μόνο για τον κ. Καραμανλή. Προφανώς όχι για την Σύνοδο Κορυφής, που περί άλλων ετύρβαζε.
Το θέμα αυτό συνεχίζει ο κ. Πρωθυπουργός "συζητήθηκε με δική μας πρωτοβουλία". (Εννοεί δική του. Χρησιμοποιεί και πάλι πληθυντικό μεγαλοπρεπείας) Εδώ πρόκειται για ανακρίβεια ή ίσως εσφαλμένη αντίληψη του κ. Πρωθυπουργού. Το ακριβές είναι ότι πριν από τον κ. Καραμανλή το θέμα είχε τεθεί από τον Ιταλό και τον Ισπανό Πρωθυπουργό.
Αλλά ας δούμε τις κατ’ ιδίαν «σημαντικές αποφάσεις»:
• Να ενισχυθεί ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και να ενισχυθεί ο ρόλος της FRONTEX.
Ως κυρίαρχο κράτος, που επί δεκαετίες το μέγιστο τμήμα του προϋπολογισμού του διατίθεται για αμυντικές δαπάνες οφείλουμε κατ’ αρχήν να έχουμε την ευθύνη και την ικανότητα φύλαξης των δικών μας συνόρων. Αυτός εξ άλλου είναι προς το παρόν ο μόνος ουσιαστικός και ρεαλιστικός τρόπος.
Τα περί FRONTEX είναι προς το παρόν ευχολόγια και δεν πτοούν την Τουρκία, η οποία πρόσφατα προειδοποίησε αναγνωριστικό αεροσκάφος της συγκεκριμένης κοινοτικής δύναμης να φύγει από το Αγαθονήσι διότι παραβιάζει δήθεν Τουρκικό εναέριο χώρο. Αν η Τουρκία αντιδρά με αυτό τον τρόπο και αν η FRONTEX πειθαρχεί στις υποδείξεις της δεν γνωρίζω κατά πόσο θα «ελέγχονται τα εξωτερικά όρια της ΕΕ», αλλά σίγουρα δεν θα προστατεύονται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
• Να υπάρξει έμπρακτη κοινοτική αλληλεγγύη μεταξύ όλων των κρατών-μελών και δίκαιη κατανομή των βαρών.
Σ’ αυτή την απόφαση δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο. Πρόκειται για μια πομφόλυγα ευχολογικού τύπου, που δεν έχει περισσότερη δεσμευτική ισχύ απ’ αυτήν, που είχε η χάρτα του Ρήγα στην Οθωμανική επικράτεια κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα.
• Να υπογραφούν συμφωνίες επανεισδοχής της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τις χώρες προέλευσης και διέλευσης των λαθρομεταναστών.
Άλλη μια διπλωματική ευχή χωρίς κανένα άμεσο πρακτικό αποτέλεσμα. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Μέχρι να υπογραφούν τέτοιες συμφωνίες οι δουλέμποροι θα δρούν ανενόχλητοι. Και αν και όποτε υπογραφούν θα εξακολουθήσουν να δρούν ανενόχλητοι αν τα κατ’ ιδίαν Κράτη τα μεν δυστροπούν τα δε αδυνατούν να φυλάξουν τα σύνορά τους, η δε ΕΕ συνεχίσει στην πράξη να σφυρίζει αδιάφορα.
• Μέχρι να υπογραφούν αυτές οι συμφωνίες, ισχύουν και πρέπει να εφαρμοστούν πλήρως οι συμφωνίες και τα πρωτόκολλα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, μεταξύ χωρών προέλευσης και διέλευσης (όπως είναι η Λιβύη, η Τουρκία) σε διμερές επίπεδο, με χώρες που δέχονται κύματα ή μεγάλη ροή λαθρομεταναστών, όπως είναι η χώρα μας, όπως είναι η Ελλάδα.
Εδώ πλέον μιλάμε για την αποθέωση της εταιρικής ειρωνείας. Ούτε λίγο ούτε πολύ οι Ευρωπαίοι Εταίροι υπέδειξαν στον κ. Καραμανλή ότι επί πέντε χρόνια η Ελληνική κυβέρνηση καθεύδει αδικαιολόγητα, αφού δεν φροντίζει να εφαρμόσει τις ισχύουσες συμφωνίες. Και ο κ. Πρωθυπουργός αντί να απαιτήσει εδώ και τώρα την επιβολή συγκεκριμένων κυρώσεων στα κράτη, που αθετούν τα υφιστάμενα πρωτόκολλα, χάρηκε, που οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του αρκέσθηκαν να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο από αρχαιοτάτων χρόνων όχι μόνο για τις διεθνείς αλλά και για τις ιδιωτικές υποθέσεις. Ότι δηλαδή Pacta sunt servanda…
Τι να πει κανείς;
Παλιά έλεγαν ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, εννοώντας ότι ο πολιτικός παρήγε κάποιο έργο στο πλαίσιο των κατά περίπτωση υπαρχουσών δυνατοτήτων.
Σήμερα η τέχνη της πολιτικής εξαντλείται στην παραγωγή περισπούδαστων δηλώσεων προς δικαιολόγηση της αδυναμίας του πολιτικού να παράγει το παραμικρό εφικτό έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου